Page 106 - De blauwe stem

n dat unn n comb neren: hoe e n at tu r en s t mb oe mb s o at -
len ns elp lf n om o er sz lf bete te b ou e gr jpen. Dat s t ch net
o g ed ’ een nde zoek?’
Elin keek even naar klev .
‘Mi de g de n ek on tt d , naa de g de n ek on tt d blad ren die an aar scho nen blev n klev n.
‘Mi w het
br E ed ouden Niet leen teke-
en, m ar k ho be lde ged werken En ho je lde ged ch wi en
soms m er i vloe hebben dan je zou wi len ’
Noor k ikte ‘Prec es. Wat oen geda en
soms m hten met en ens ?
Daar kunn n we fi lo ofie aan opp len, en or da t Da fi n j Ze t eel en.’
Ze k l ep n het lei err op, en aa de w ’
Z nd me nd door de b ’
Z nd me nd trok
lang de r ’
Z nd van et lei err in.
Hoo stuk 55 T legd Elin haar tas oo ar g . e t in ng in he en l ep ld b e de t in ng in he in. oo ar g . e t ch was ach m b en h ep ld b e r, het
oor nazo erdag die e m oi ij nd was ach m b ag nn n te b oi ij nd en. Ze
ng zitt n onde de e e k, la .
waa het oor ras bede t lag et erf t-
blad ren.
Ze ek omho g. De ui was ich er nu, e .
ad v kk ren.
Ze ren viel n
af e d e el e ar ch en we ui ka rm a n oor zag e b te hoe e t ad v kk Tw de n n zich n krui vers rengeden.
Twe takk n zich n krui ten elka r in e n e ie Ze orm die eed aar denk n aan e a Tw de n ht ei om oo de Tw de n ht ei om oo dige bewe ing die eed aar door ing. Ze ee er
n ar n oi kijk n, en n b t ht ei om oo ie liet haar iets zien dat e e rd r nooi t
had pge erkt. De nd ruis e nog at, maa onde die uis e no voel e ze e n nde e aanw zigheid. Zil r lich flit te door de
k ie e aa ui an en u de t e g e aa ui an kk nam ilv r zijn vorm aan.
zig Zij stem
klon k
door de
k de t ui kk n:
‘Ged chtegangen zijn tril ingen van e m kk ns Ze we nn en,
sch ten alle kant n op, ak le je l ch rt ti am, je ch rt ti Ze we nn n
je o ch rt ti len, maa ook ers rikken. De tu r is p re krac