Page 14 - De blauwe stem

id ing een warme ni uwsg erig eid .
‘En?’ zei voo zicht g. ‘H e vo lt dat? Noor zuch te, ch ke p.
fi k even weg n haalde aa t-
schou ers ch ke fi ie ‘Hee fi n en hee mag wete eng te eli k. He te is et f ik iets heb t k ont-
kt w heb t k opt, ma r w t nie nd n en hee mag wete . En te b elij k
wee ik n et p
v v een zeker o di te b tekent da ch ik all en et p
v v ouwen val of mis da ch en ook l op jonge t
het a sof ik g woo af midd nin e n vr ag zit.’
E ik oo in f er gli lach en d e en woo af aar za ht lach en d schouder.
houder .
‘No ens, , vr erg gen ijn och nie , vr erg Jij mag toch elf ont n s ekk n
h e het zi En trou .
‘No ens, ve liefd ijn en ide is alt jd e bee je eng ’
Noor la z jn jd ht n de li opgel cht ijn en ide ooide no e n s et
w ter ’
‘ ‘ ij zegt d t zo makkeli k.’
‘ is chie om at ik elf oo gen aakt
eg ding t n nie beg ijp,’ i
Eli ls. ‘M ar hé ng zolang e e vlind s van ni het toc ni t ui w e het i ?’
Ze i Ze ac n d uc h-
na ten amen e ch en even le k d luc t om en en ee lich-
er t worden Noo dra ide ich Ze ac n d uc h-
na r ha r to n
ni wsg eri r i aan .
‘ n jij dan? e pr at noo and. V t ov eri r i mand. V nd jij niem nd leu eu ?’ zo Elin v o em
el e de warmte in haar an en st jgen Ze zoc r
woo den, aar geen enke v a z twoord eek te p sse .
‘I lte. e eet ee he n woo et, man zei z na een st .
‘I lte. ‘M ss de p de
man er die e eree bedoelt. Noor grinni te. ‘Dat klinkt wel h l ehei zinn g. J hebt
t ch iet s ie e em
el een cr sh op de lera r Engel ?’
E n vo in sc h ud ar e haar hoo en lacht me , op elu ht dat oor
het gesp ek op rvla kig iel . Maar diep v n inn n vo d, o lde
ze hoe aar ge im zi ar h m r oerde, zach en ong r r ijp aar. E wa s
wel ema d, o iet , da ha ong r r ep m ar h t w