Page 42 - De blauwe stem

oor had die vanz lfsprek nde ene h gi ei nz w m e arm e ze d dag
al ijd li ter ma kte. Zonder veel m h gi ei nz w m e e tapte ze de ‘ge wereld eer bi nen, gewoo doo en b g
a li er m n de ast h r e af e open .
In de aula plof e N or l e pbl de eer a ld h r n e bl e en taf or l e pbl de haa de en b t aar as. De kaft w di or l e pbl de en uw, met e n ve pbl en oto
v n pbl en rouw in een borat r um.
um ‘K ze k,’ zei um ‘K ze te wijl ze h t op nslo g, ‘ it ga t ov r Anni Ju i p Cann n. Z we kte mee dan honderd ja r geled Ju i n
Har ard. Ze keek n ar duiz rd ee n iz nd en me v et n s erren en zag patrone n
die n emand an rs pme kte. Me ee in systee me v ot
’s rs
en ek ns b ac de t z orde ee in ie b et og er bl licht
v d l n de heme .’
E in b b et og er bl zich over e bl dzijde Oude fot ot
’s ch ar e tabelle en
sch ma’s tonden aast lkaar lange ije sterren me ti i e notit es
in kleine nds hri ten.
Het had iets sc he el mzinn i l
zel in een code e ma r ti die t ha r spra .
‘De ees code e ma r ti nen an ha code e ma r ti d na en haar n et s rieu ,’
gin Noo verde . ‘ e v t e nden at e n vro w geen ech e
w tenschap n be ri ven. leef schri aar ze
ven. leef schri ijken, ap lee ven. leef schri -
ve en h , ble f ha r eige taal olg n. Later pas b -
ve en h n st e groot ha r o t ekki g was. ’
El en h n st eek me haar ro vi d , ger ang ro vi d , rand n d vi o-
dat ze e lijn kon voel n.
‘H t moet waar eweest zijn, teeds ezi i a der i a rdi .’
‘ ,’ ei N or. rd ‘E st toc t: h g z nie op Ze vo d en v ’ manier
te blij en mi ro D t vin ik zo ‘E st rk. A sof ze wi t: h t m zo ak t
niet it f julli en mi ro gelo en, i bl jf en mi ro w a n wa ik zie.’
e glimlach e plotseli g. ‘E ge lij lijkt ze Ji een eet e op ou.
ze Ji kt k jkt o k op j eig n ma ier, j j z et ding n di zie.’
et
z e.’
lin eek snel w g, een b tje erle en,