Page 94 - De blauwe stem

st ee d aa en gen voelde ik onver aanbaar Rennen, kl kt mmen,
zwe men in wat r d t n g k . B uder wa dan ee k po vr et ezer, tot
ik di enk verzw kt g k . B m. M de in en kl m. e res t
moest hu zw B hu te Ik dt k po aanpas en, n k h atte dat ’
Hij e-
gene z jn ie op oudt ’
Hij zwee even z h jn ok bli strak ee op de eg. Maar k ad een
ke s. En gek gen g iel he ere ook. Ik za op hoe i he ere n e
opv ng, ho we sa n verder ing n. ok h is echte les.’
echt le .’
Eli ke hem schui aan. Dus z lfs et
soms gedr ge de wo j,’ s d h n’
Hou p j wo j,’ zei ij. ‘En jij dan? Hoe was h t pi atenleve ?’
E r de is w ve in er in ko vertelde o ?’
E r de is w wachtl pen de
pi o ve in er in ko Samira ie in de
komb ?’
E r de is w r ve ondere pen de
op d, o er hom o de s en w st ie oms el was en
an w is w r ve vert rassen de
op f. n, ver essel d e me zijn rust ge em
r ve vert ou ar en op f. n ov r de z e, d e h n-
d rs li t zie Luuk fl oot zach .
‘ link grootser an mij moeras en. Jul e t ook
sa e do n.’
re ies,’ zei Elin .
Z s,
re ui en het dorp i , de huiz n kwam n vert uwd dic t-
t rbij. Bij hun hui stond e n e n de a, et ekende g sta e t wac ach n ha hen acht ten :
opa, met zijn ij h e jn pe ev lo za f wac ach n ha hen acht erstev ren en zi wac ach n ha hen acht den lo es in zij hi avo n
za ken Zodr zij hi avo ach n ha hen acht erst zag, hi jn pe ev lo za f r ij zij hand hen d.
‘Daar zijn mijn hi avo ur ers!’ r ep ij d .
Ze r ta ui e n , ten ui de
auto e l un et ete hun assen het grind
akk n. El n vo lde ho zw r haar rug ak was, erha en d e ze nog niet ens lle aal k ijt k en n. t e pa lo g ee st e arm m L uk hee , n E e sc mi e sc oude en ek oen aar El n.
‘En jij lei e z eme rmi ,’ zei hij n E ij z hi me een