Page 5 - De ezel en de klaproos 2017

Nou ja! Een kabouter als metafoor,
daar achten veel mensen zich toch te verstandig voor!
Dit mannetje, dat symbool staat voor de natuurkracht in de mens,
is een te ‘simpel’ beeld en voldoet niet aan de intellectuele wens. Maar inzicht kan alleen verworven worden in de onschuld van een kind, dat spelenderwijs zijn weg in de geestelijke wereld wel vindt.
Het kind in u weet wat waar is, herkent wat de kabouter bedoelt, maar kan het vaak niet verwoorden, het moet worden aangevoeld.
Het denken daarentegen is altijd met emoties omkleed
en heeft geen flauw benul van wat de mens diep van binnen Weet. Gedachten zetelen in de kruin, in de takken van de boom, terwijl de kabouter uw wortels kent en u opzoekt in uw droom. De trollennatuur wil overleven, maar de kabouter ziet wat er speelt, de bron is verschillend, vandaar dat het dorp in tweeën is gedeeld. Waar de trol roept: “Ach en wee,
lieve hemel en oh jee,
wat wordt mij nu weer aangedaan,
al die problemen, wat is het leven toch een straf!”
Vraagt de kabouter zich simpelweg af:
“Zou ik er ook anders mee om kunnen gaan?”
Maar gelukkig is er altijd de brug
en kunt u van de trol zo weer naar de kabouter terug!
Wanneer u dan aan de regie van het denken ontsnapt, vindt u de kabouter die voortaan aan uw zijde stapt. Het schijnsel van zijn lantaren heeft een groter bereik, werpt licht op situaties en verdiept uw kijk.
Hij vertelt over mogelijkheden die u voorheen nog niet zag, wijst u op kansen en gaat uit van het principe: ‘pluk de dag’!
Ook al is het soms uithuilen en weer opnieuw beginnen, het is durven luisteren naar wat u voelt heel diep van binnen. En zo door de kabouterkracht begeleid,
beloopt u de Zilveren weg, het pad van de Wijsheid.
***
13