Page 54 - Blauwe stem proef

Elin liet de woorden in zich zakken. Ze keek naar de rugzak en
voelde dat hij niet meer alleen een symbool van een verpak-
king van lading was, maar ook van mogelijkheden.
De trillingen om haar heen losten langzaam op, en toen ze
haar ogen opende, lag de kamer er stil bij. Het lemniscaat in de
vensterbank ving nog een restje licht van buiten.
Ze bleef nog een tijdje zitten, luisterend naar rustige muziek.
Buiten reed een auto voorbij, ergens sloeg een deur dicht,
maar het leek allemaal ver weg. In haar binnenste droeg ze nu
een rugzak die niemand kon zien, gevuld met lessen en herin-
neringen, maar ook met ruimte om leeg te worden.
Met dat gevoel legde ze zich neer op haar bed. De dag viel
langzaam van haar af, en de zekerheid dat haar reis al begon-
nen was, bracht haar in een zachte slaap.
Hoofdstuk 28
Twee weken voor de vakantie aanbrak, had Noor, Elin over
tuigd mee te gaan naar een festival. “Alles is geregeld,” had ze
gezegd. “Ik heb een tent, jij je nieuwe rugzak. We gaan ge-
woon!”
De bus zat vol jongeren met slaapzakken, laarzen en zonnebril-
len. Het voelde alsof iedereen tegelijk de zomer wilde inhalen.
Elin zat bij het raam en keek naar de velden die langzaam voor-
bijgleden. Noor zat naast haar, pratend en lachend met twee
meisjes die ze kende van de sportclub.
Op het festivalterrein was het meteen een wirwar van kleu-
ren, muziek en stemmen. Overal wapperden vlaggen, rookten
barbecues en galmde de bas van verre podia. Noor wierp haar
tas in het gras en trok Elin mee. “Kom, eerst de tent opzetten.
Daarna gaan we dansen.”