Page 5 - Gedichten 2017
P. 5
De woestijn
In de pijnlijke leegte gevuld met uiterlijke schijn, belandt de mens in het oprukkende zand van de woestijn. Een, zelf gecreëerde, oase biedt wel een rustpunt aan, maar steeds vaker heeft hij deze nodig om door te kunnen gaan. De mens, die zo in deze dorre vlakte is gestrand
ervaart geen contact, voelt zich eenzaam in dit niemandsland. Want hier regeert de overlevingstechniek van de trollennatuur en de mens moet terug naar zijn kabouter, want die reageert zuiver en puur.
Een ieder komt af en toe in deze woestenij terecht
en leert zo onderscheid te maken tussen wat schijnheilig is en wat oprecht.
***
33
