Page 25 - Album compleet 2018-2.indd

Tijden van weleer...
Geboren aan de rand van het bos,
hou ik van wilde madeliefjes en zachtgroen mos. Van heuvels die zijn ontstaan door suikerzand en kwakende kikkers langs de waterkant...!
Het klinkt idyllischer dan het in werkelijkheid was, want kijk.... zie je daar die drijvende zeepsopplas? Die is van het linnengoed dat mijn moeder hier bracht: spoelen in ‘de Sprenge’ maakt de handdoeken zacht!
Met de ketel op de kruiwagen reden we er naar toe. Iedere week de was van 10 personen, wat een gedoe...! Ik was nog klein en speelde verstoppertje met de hond of maakte tekeningen in de vochtige sprengengrond!
Ik praatte met de dieren, wist wat ze bedoelden,
zag meteen of ze zich wel prettig voelden.
De erfganzen hebben me staan en lopen geleerd:
ze boden hun veren aan en dat heb ik erg gewaardeerd....!
Ik kon nergens naar toe worden gestuurd,
de christelijke kleuterschool was veel te ver uit de buurt. Zo zwierf ik 6 heerlijke jaren vogelvrij daar...door de bossen rondom die kleine boerderij...!
Het nostalgische boerderijtje is nu in bedrijf als manege en buitenverblijf.
De bosrand is ink onder handen genomen: er zijn een snelweg en een golfbaan gekomen...!
Tja... zo gaat het met de tijden van weleer. Ik rij er nog wel eens langs
een heel enkele keer.... ***