Page 37 - Album compleet 2018-2.indd

Plantenmiddag
in St. Honoré
In mijn profiel staat al dat ik ervan
houd op mijn wandelingen eetbare wil-
de planten te ‘scoren’. Daarvoor ga ik regel-
matig wandelen onder leiding van kenners. Zo
ook eind september. Bij de VVV was het verzamelen.
De deelnemers waren van allerlei pluimage en de voor-
zitter van de organiserende vereniging wandelde zelf mee.
Na een droge zomer is er niet veel meer te verwachten, maar deze
tuin, zeg maar landgoed, van 5 hectare, had van alles in petto. Aan
een lange tafel onder een afdak maakten we kennis en de ‘kruiden- kundige’ Beate legde ons uit wat voor planten we zouden gaan zien. St. Honoré is een kuuroord en dus zijn er in het seizoen altijd kuur- gasten. Daarnaast waren er ook mensen uit de omgeving, zoals een jongeman die met zijn gezin net in de regio was gekomen, te- rug naar de natuur, alles uit eigen tuin en ook wilde planten eten. Er was een vrouw die dicht bij mij blijkt te wonen, we liepen gezellig samen op. Aan een kurende moeder en zoon gaf ik het adres van mijn wildeplan- tenjuf om verder te leren. Met eigenaresse van het terrein Doris had ik het over haar mislukte poging om in haar moestuin met kartonnen dozen het onkruid tegen te gaan. Hanz heeft voor mij een mooi systeem bedacht: in het najaar een bak zonder bodem helemaal vol blad gooien, met kippenmest, compost en kalk, en het volgende voorjaar heb je zonder spitten prachtige grond zonder onkruid. Een andere vrouw had geen fototoestel bij zich. Ik maakte foto’s van de wilde eetbare planten die we zagen en stuurde ze haar toe. Zelfs met de voorzitter, eigenlijk niet mijn type, had ik leuk con- tact: hij vertelde dat hij de brandnetels die hij net als ik droogt voor het hele jaar door thee, altijd oogstte na een hevige stortbui. Zijn ze gelijk schoon. Dat doe ik volgend jaar ook! We liepen via de moestuin en
het bamboebos – als je een stekje bamboe zet heb je tien jaar la-
ter een heus bos – naar de beek onderaan, waar een tipi stond
en de voorzitter een foto van ons maakte voor de website.
Na de wandeling reden we terug naar de VVV, waar we in het magazijn, heel kneuterig - we pasten met zijn achten net
om de tafel - een glas appelsap van de lokale perser
en een cakeje in een cellofaantje kregen. Niets
speciaals, zal je misschien zeggen, en voor
mij toch een bijzondere middag... Anne van der Straaten