Page 47 - Album compleet 2018-2.indd
P. 47
Het was op een gewone vrijdag dat ik jouw wereld binnen stapte. Een wereld van meer dan 100 jaar geleden. Toen het nog gebruikelijk was om details te schilderen die in werkelijkheid niet met het blote oog te zien zijn. Wat was het overweldigend om dit te zien....de kracht van de natuur, het leven... voelbaar...bijna te proeven en te ruiken. Je zoog me naar binnen en dompelde me onder.
Pas toen zag ik ze, de onopvallende, kleine maar herkenbare dingen. Zoals een haasje dat voor de trein uit rent, dansers op de rivieroever,
een klein bootje met mannen die kijken naar hun schip dat brandend in de golven verdwijnt. Je voelt de kleinheid en tegelijk het grote. Jij laat me zien dat je, ondanks de regels en normen van je tijd, je eigen weg kan, nee zelfs moet gaan. Om daar te kunnen komen waar jij voelt, dat je dan iets kan aanraken... wat werkelijk beroering brengt.
Paula
