Page 75 - Album compleet 2018-2.indd
P. 75
Grote kastanje in mijn tuin, wat heb je veel te geven, telkens toon je weer iets nieuws, het lijkt wel op mijn leven. Eerst laten kleverige knoppen
jouw nieuwe groei ontpoppen
de gevallen plakkertjes onder mijn schoen
zijn als klevende gedachten die ik weg wil doen.
Je bloeiende kaarsen maken mij blij,
maar ik weet: ook dit gaat weer voorbij
en al die gestrooide, weelderige bloesemregen
zal ik toch echt op moeten vegen.
Ik kan immers niet blijven hangen
in dit intense lenteverlangen.
Als het warm is, zit ik op mijn gemak onder jouw koele bladerdak.
Boven mijn hoofd draait het feest van de zomer op volle toeren, daar hoor ik de duiven hun eeuwig bruidslied koeren. Maar dan komen er volop stekelige, groene balletjes omlaag, ze prikken me als egeltjes: ‘blijf wakker, het gaat om vandaag!’ Later vallen daarna de grote bolsters naar benee
met in elk een kastanje en soms wel twee. Glanzende nazomer vruchten die mij lijken te vragen
of ik in mijn leven ook wel vrucht heb durven dragen. Toonde ik mijn ware gezicht, net als jij, boom, in dit gedicht? Heb ik mijn wezen wel goed laten stromen,
hee het genoeg aan bod kunnen komen? Moeiteloos vallen je bladeren in het herfstgetij,
zo zet ik ook mijn gedachten steeds makkelijker opzij.
Als dan de winter komt, lieve boom,
rust ik uit en verwacht de nieuwe droom.
Marianne Geerlof