Page 57 - Hand in Hand - Editie 7

kan ik weer naar binnen. Als ik een donkere speler uitscheld krijg ik tien jaar verbod, honderden uren van alternatieve trajecten en ook nog een hoge boete.”
Dat is toch omdat we als maatschappij racisme erger
vinden dan een tik uitdelen?
“Ik zie niet zoveel heil in harder straffen, doe mij maar een alternatief traject. Bied iets op maat aan en ga met elkaar in gesprek. Laatst riep een 17-jarige jongen iets naar een spelersbus, werd in zijn kraag gevat door een undercover en krijgt tien jaar stadionverbod. Ja natuurlijk,
je moet iets doen, maar je kunt ook iemand een hogere voorwaardelijke straf geven of het gelijkstellen aan het afsteken van vuurwerk. We willen gedrag voorkomen, dan heeft praten met zo’n gast meer impact dan een straf. Ik neem ze liever mee bij de hand dan ze naar buiten te trappen.”
Waar Feyenoord succes boekt, zo vindt Steven, is een alternatief traject met bijvoorbeeld de workshops rondom ‘voetbalgerelateerd antisemitisme’. “Ik noem het bewust zo, want ik
ben nog niemand tegengekomen
die oprecht antisemitische gedachten heeft. Het is allemaal
om te choqueren en groepsgedrag.” Supporters met een stadionverbod
– van racistische uitingen tot biergooiers en fakkelafstekers - worden een dagje de geschiedenis in meegenomen. Feyenoord organiseert dit pakweg acht keer per jaar, met gemiddeld zeven deelnemers.
“In Rotterdam bezoeken we diverse historische plekken die met de Tweede Wereldoorlog te maken hebben. We ontvangen ze
in het Verhalenhuis Belvédère op Katendrecht. Dat was een belangrijke plek van verzet en onderduikers. Daar schuiven ook Joodse Feyenoord-
fans aan die familieleden in de concentratiekampen hebben verloren.” Steven legt uit dat zij
tegen de overtreders vertellen dat ‘het voor ons ook voelt alsof we een verbod hebben om de dingen die geroepen worden’. “Want als jij zegt ‘Hamas Hamas, Joden aan het gas’ dan probeer je Ajacieden te raken, maar dat zijn waarschijnlijk niet eens Joodse mensen. Maar je kwetst ons juist, Joodse Feyenoord-fans over wie jouw teksten gaan”, zo vat Steven hun verhaal samen. “Zij zeggen vaak ook: wij hebben ook een hekel aan Ajax en dat arrogante gedoe, maar hebben wel familieleden die vergast zijn.”
In hoeverre heeft het effect?
“Ja, het komt binnen. Die persoonlijke aanpak werkt heel erg goed. Tegelijkertijd gaan we niet wijzen met het vingertje, maar willen we iets meegeven om over na te denken. 97% van die gasten komt niet meer op
die manier met ons in aanraking. We hebben onder andere samengewerkt met de Anne Frank Stichting, maar ook op Europees niveau met diverse organisaties.”
Toch vindt Steven – in het geval van antisemitisme – dat ‘we met z’n allen last van dit probleem hebben; ook Ajax is daar onderdeel van’. “Wij besteden hier als club echt veel aandacht aan, we spreken ons uit, organiseren workshops. Ik zou aan de andere kant ook wat meer actie willen zien: als zij zingen over bommen op Rotterdam, dan is dat hooguit onsmakelijk. Zingen wij iets over Joden, dan wordt het al vrij snel strafbaar. Ik hoop dat men in
IK ZOU AAN DE ANDERE KANT OOK WAT MEER ACTIE WILLEN ZIEN’
Amsterdam inziet dat zij ook hun rol kunnen pakken in dit probleem.”
Iets anders: snappen jullie dat sommige LHBTI+-fans niet meer De Kuip binnen durven vanwege hun geaardheid?
“Dat zou ik echt heel vervelend vinden. Ik weet niet of het echt niet durven is. Wat ik wel weet, is dat sinds het gedoe met de Roze Kameraden
er meer spanning is gekomen. Toen die werd opgericht ontstond er een antireactie van veel fans die zeiden:
er is hier geen homofobie, maar
door dit zo neer te zetten, zeg je
dat het er wel is. Uiteindelijk is het helemaal geëscaleerd met onder meer die aanval op de sportschool van oprichter Paul van Dorst.”
‘Er is hier geen homofobie’, maar als iemand dat zo ervaart, kun je dat toch niet zeggen?
“De discussie ging hard over en
weer. Klopt, het is heel lastig hoe iemand het voelt of ervaart. Daar
kan ik niet over oordelen. Het is een mannenwereld: dus misschien krijg je in het stadion wel een paar rare blikken, maar dat is het dan ook wel. Lopen jullie als twee mannen hand in hand door bepaalde meer islamitisch georiënteerde wijken dan krijg je gewoon klappen.”
Wanneer is jullie aanpak geslaagd?
“Als er nooit meer discriminerende spreekkoren zijn én iedereen zich welkom voelt. Dat je naar Feyenoord komt voor Feyenoord en het voetbal. En dat je in De Kuip een lekkere dag hebt zonder dat je je bezwaard voelt of het idee hebt dat je niet welkom bent. Of je nu gekleurd, homo, Joods, man of vrouw bent. Dat die slogan ook écht is: Feyenoord is voor iedereen.”
MAART 2025
57