Page 71 - Hand in Hand - Editie 7

12E MAN
MIJN ZICHT IS NOG NIET GOED, MAAR IK HEB ME AANGEPAST IN HET DAGELIJKS LEVEN. ALLE DINGEN HEBBEN Z'N VASTE PLEK’
De 12e man is een fotoserie waarin we supporters
op de voorgrond zetten. Elke Feyenoorder heeft een eigen verhaal, een eigen pad. Soms zien we ze in de vertrouwde omgeving van De Kuip op wedstrijddagen, maar vaak portretteren we hen waar hun roots liggen. Deze keer is het Jaco Verheij die zijn verhaal deelt.
me al opgegeven, maar nu, maanden later, sta ik weer achter de bar. Mijn zicht is nog niet goed, maar ik heb
me aangepast in het dagelijks leven. Alle dingen hebben z'n vaste plek", lacht hij. "Maar als een grappenmaker iets verplaatst, dan wordt het een probleem."
Hoewel het leven enigszins veranderd is, blijft één ding hetzelfde: zijn liefde voor Feyenoord. “Wedstrijden kijken we met z'n allen in het café. Op zondagmorgen staat er een rij voor
de deur voordat de zaak opengaat. Vooral als Feyenoord tegen Ajax speelt. De discussie over hoe vroeg ze open moeten, is standaard. "Tien uur is toch te vroeg?", wordt er dan geroepen. Maar om half twaalf loopt het café vol. Helaas was de uitslag van laatst, 2-1 verlies in de ArenA, minder leuk.”
De Feyenoord- en Kuipbeleving wordt voor Jaco intenser. Alles voelt nu belangrijker. "Je waardeert het pas echt als je weet hoe kwetsbaar het is", zegt hij. Jaco zit binnenkort weer met zijn kinderen op de tribune. De jongste waren misschien nog te klein om het volledig te begrijpen, maar de oudste helpt al in het café. "Hij vraagt elke week welke feestjes we hebben en wanneer hij kan helpen. Misschien neemt hij het ooit over, misschien niet. Dat mag hij zelf weten."
Jaco is samen met zijn vrouw Esmee kroegeigenaar van dorpscafé Cheers in Bleiswijk. Hun café is een plek waar vooral veel Feyenoord-supporters samenkomen. Het café is gevuld met veel Feyenoord-spullen. Sjaals, shirts en oude wedstrijdposters sieren de muren.
Toch is het niet altijd makkelijk om zo openlijk voor je club uit te komen. Zo nu en dan komen er gasten binnen
die de sfeer willen veranderen. Bij bepaalde feestjes wordt gevraagd of de Feyenoord-attributen even weg kunnen. “We kunnen het een en ander aanpassen, maar niet alles weghalen", zegt Jaco dan resoluut. “Dit is wie we zijn. Dit café ademt Feyenoord.”
Jaco heeft veel meegemaakt. Zijn leven en zijn café zijn nauw met elkaar verbonden. Ze gingen 5 jaar geleden open en toen kwam COVID. Net toen dat achter de rug leek, kreeg hij te maken met een nog grotere klap: hij had MS en de ziekte was opeens zeer actief geworden. Dit maakte hem steeds zwakker, totdat hij bijna niets
meer kon. Ook begon Jaco niet meer goed te zien. Op een gegeven moment kon de kroeg hem gestolen worden. Het enige wat telde was zijn gezin. “Ik moest geopereerd worden in Mexico. Maar daar was veel geld voor nodig, zo’n 70.000 euro. Dat geld hadden wij niet klaarliggen.”
Toen gebeurde er iets bijzonders. Het hele dorp kwam in actie om geld in
te zamelen. Zij toonden zich als een hechte familie. Binnen no-time was er een crowdfunding opgezet. Er werden benefietavonden georganiseerd, flesjes Bacardi gingen voor absurde prijzen over de toonbank, en clubs en bedrijven doneerden ook geld. ‘Had
je ooit gedacht dat het hele dorp zou uitrukken voor jou?’, vroeg iemand Jaco. Geen moment over nagedacht. Maar voor ik het wist, hielp iedereen mee.”
“Dankzij de steun kon ik de behandeling ondergaan. De chemo was heftig, de stamceltransplantatie nog zwaarder, maar ik overleefde het. De artsen in Nederland hadden hem
MAART 2025
71