Page 73 - Binnenwerk_OH18.indd

Column Philip Roos
DE STILLE STRIJD TEGEN
STADSVERVUILING
Al fietsend langs de Maas tikt de regen tegen mijn regenjas. Rotterdam ligt er op deze zaterdagochtend rustig bij, op een binnenvaartschip na, dat zich door de golven naar een volgende locatie ploegt. Op het eerste gezicht oogt de stad schoon, maar gezien mijn activiteit vandaag merk ik dat ik opmerkzamer ben en naar afval speur.
Bij de uitgang van de Maastunnel vallen mij de frietzakjes op de grond op. Ik ben onderweg richting de Werkhaven voor een opruiming met Zwerfie Rotterdam. Een initiatief van vrijwilligers dat zich inzet om Rotterdam een beetje schoner te maken door opruimingen te organiseren. Aangekomen op locatie is er niemand, voor de zekerheid check ik of ik echt op de goede locatie sta, want het afval hier valt toch mee? Ik sta echt goed. In de verte komt
er een bakfiets aan. Het blijkt Ivo te zijn, het gezicht van Zwerfie Rotterdam. Al snel staan er 14 vrijwilligers, we drinken een kop koffie en eten een koek.
Gelukkig is het inmiddels droog en we gaan aan de slag. Er wordt aangestuurd om goed tussen de stenen van de kademuur op te ruimen. Met stevige schoenen en gewapend met een prikker en een vuilniszak, daal ik
langs de stenen af richting het water. Na stap 1 kan
ik de eerste vondsten in mijn vuilniszak stoppen en ik merk dat ik niet eens veel verder hoef te lopen, want
ik blijf maar vuil rapen. Binnen een uur is is vuilniszak 1 vol: touw, bierblikjes, etiketten van logistieke bedrijven,
plastic verpakkingen, alles gaat de zak in. Mijn eerste gedachte, ''de hoeveelheid afval valt toch wel mee?'', is dan allang vervlogen. Wat een troep als je erop let! Na
2 uur hebben we 18 zakken afval geraapt. Er bekruipt
mij een dubbel gevoel, wat goed dat we dit hebben gedaan en dat Zwerfie Rotterdam zich hiervoor inzet, maar wat ontzettend treurig dat het nodig is. Een lachend badeendje dat ik heb gevonden neem ik mee ter herinnering aan deze opruimdag.
Op de terugweg kom ik langs de Merwe4Haven en
denk aan de Waste Shark van Ranmarine die zich ook bezighouden met het opruimen van drijvend vuil. Een bedrijf gevestigd in Rotterdam, met een wereldwijde tractie, maar dat met moeite een keer een demonstratie heeft mogen uitvoeren in de Rotterdamse haven. Toch vreemd! Verderop ligt het opvangsysteem van Clearrivers, een initiatief dat drijvend plastic opvangt en de materialen probeert te recyclen. Er drijven allerlei flesjes en verpakkingen in die ik herken van de supermarkt.
Ik zie een tekst op de grond bij een rioolput: “Gooi geen troep op straat”. Ik haal het badeendje uit mijn zak, hoe zou dat in het water terecht zijn gekomen?
Foto: Lennaert Ruinen
ONZE HAVEN • 73