Page 50 - HAND IN HAND

AJAX-FEYENOORD
EEN GEBROKEN BEKRONING
Het is 7 december 2008. Ik voel de tinteling in mijn dertienjarige tenen langzamerhand vervagen in de kou van De Kuip, tussen mijn vader en mijn zus in. Ik wikkel mijn sjaal steviger om mijn nek, om nog enige warmte te voelen. De Feyenoord-sjaal die van mijn vader was, verweven met herinneringen aan Julio Ricardo Cruz tegen Juventus, aan Pierre van Hooijdonk tegen Borussia Dortmund en aan David Connolly in de ArenA. Geen gewone sjaal, nee. Een erfgoed van herinneringen. Mijn vader maakte mij met zijn herinneringen verliefd op Feyenoord. Verhalen die op beeld stonden, maar niet op mijn netvlies. Mijn bewustzijn rondom Feyenoord begon immers met Angelos Charisteas in de spits, en was als een winter die niet over leek te gaan. Die dag, 7 december 2008, kwam er een kille omarming van Geert den Ouden bij. Met een penseelveeg, een tergend langzame stift, zette hij De Graafschap op 0-3 in De Kuip. Feyenoord-De Graafschap, het stond werkelijk 0-3, door een goal van Geert den Ouden. Zijn tweede nota bene. Na tachtig minuten werd de doelpuntenmaker naar de kant gehaald en kreeg hij een staande ovatie van De Kuip.