Page 63 - HAND IN HAND

MIJN FEYENOORD
Tekst en beeld Jim Holterhuës
Ook dit seizoen houd
ik weer een dagboek bij. Niet alleen van
de dagen waarop Feyenoord speelt, maar ook van gewone dagen. Want Feyenoord speelt op de een of andere gekke manier vrijwel elke dag een rol in mijn leven. Of ik het nu leuk vind of niet.
Woensdag 20 september 2023
Collega Michiel, al jarenlang seizoenkaarthouder van Ajax: “Jullie winnen zondag zeker van ons, met minstens 3-, 4-0. Het lijkt helemaal nergens op.”
“Nou”, pareer ik, “een overwinning in de ArenA is voor ons nooit vanzelfsprekend. We zijn wel vaker als favoriet naar Amsterdam gegaan, maar dan wonnen we ook niet. Er is echt niemand in mijn omgeving die hardop zegt dat we zondag wel ‘effe’ winnen.”
“Nee, echt, Jim, ze kunnen er helemaal niks van.”
“Nou, stel, stél dat het 0-3 staat, wat een soort natte droom is, dan pleuren ze wel rotzooi op het veld om de wedstrijd te staken.”
Zondag 24 september 2023
Echt alles is verschrikkelijk aan de uitwedstrijd tegen Ajax. Alleen al
bij de gedachte eraan staan mijn nekharen recht overeind. De bomvolle trein erheen, tussen alle wit-rood- witte shirtjes met Brabantse en Limburgse accenten. De blowende en
bierdrinkende massa op het plein voor de ArenA. De kraampjes met Ajax- prullaria, rotzooi met de drie kruizen en vlaggen met davidsterren. De rij voor de ingang, waar Bart en ik altijd wijselijk zwijgen, omdat Bart een Rotterdams accent heeft waar je plakken van kunt snijden. De lange rij voor de kleine wc’tjes in de ArenA. En misschien
wel het ergste: de hemeltergende, ‘gezellige’ Mokumse liedjes die keihard door de speakers knallen. Er is één ding wat het doorstaan van deze ontberingen goedmaakt: een overwinning op Ajax. Tweemaal op rij winnen hier... het kan. Zeker met Arne Slot. Maar ik durf er vooraf niks over te zeggen.
Eén ding is dit seizoen anders: Bart, mijn vaste kompaan in de ArenA, is er vandaag niet bij. Op vakantie. Dan maar een keer alleen, wat nog nooit eerder is gebeurd in meer dan twintig keer ‘los zitten’ in Amsterdam. Het is jammer dat ik een eventuele overwinning met niemand kan delen, maar het is minder erg dan er níet bij zijn. Voordeel is dat ik als eenling al helemaal niet opval. Het enige wat opvalt zijn de enorme zweetplekken onder mijn oksels.
Na de vroege 0-1 en 0-2, negen minuten later, schuifel ik wat onrustig op mijn stoel. Als Igor Paixão in de 37e minuut de 0-3 maakt, voel ik een gloed van warmte door me heen gaan, maar uiterlijk lijk ik onbewogen. En dan gebeurt waar ik vooraf al bang voor was: vanaf de F-Side worden fakkels het veld opgegooid, wat na een onderbreking opnieuw gebeurt. Ik baal als een stekker. Door die klootzakken is ons
een historische 0-5, 0-6 of misschien wel 0-7 ontnomen. Dit was dé kans om onze aartsrivaal in eigen huis te kunnen vernederen, zoals zij ons zo vaak hebben vernederd in De Kuip. Eeuwig zonde.
Woensdag 27 september 2023
Mijn mening is een paar dagen later, als het duel is uitgespeeld, niet veranderd. Natuurlijk is het mooi dat we nog een vierde treffer hebben gemaakt. Maar wat zou de uitslag zijn geweest als de wedstrijd niet was gestaakt?
Zaterdag 30 september 2023
Tijden zijn veranderd. Tijdens de thuiswedstrijd tegen Go Ahead Eagles maak ik me geen enkele minuut zorgen óf we wel winnen. Alleen met hoeveel is de vraag. ‘Vroeger’ konden we deze potjes vaak met veel moeite over de streep trekken. Maar na de 2-0 van Calvin Stengs kunnen mijn dochtertje Olivia (10), die voor de tweede keer
De Kuip bezoekt, en ik het duel rustig uitzitten. Alles is anders geworden onder Arne Slot.
Dinsdag 3 oktober 2023
De eerste dag van onze trip naar
Madrid is volgens het vaste patroon van Europese uitwedstrijden. Inchecken in het hotel (nou ja, een karig hostel in een buitenwijk met een gedeelde douche op de gang), ergens een biertje doen in het centrum, veel te weinig eten (ditmaal
op Plaza de Santa Ana), bekenden tegenkomen en vervolgens nog meer bier drinken en slap ouwehoeren tot een uurtje of drie.
Woensdag 4 oktober 2023
Het is goed toeven in Madrid. Met
zo’n dertig graden bewijst mijn EKB (Europese Korte Broek) zijn waarde weer. Mijn reisgenoten Remco, Emiel en ik wandelen wat, bezoeken het Estadio Santiago Bernabéu, waar
ooit Don Leo furore maakte (en op
dit moment wordt verbouwd), eten
wat tapas en zien overal plukjes Feyenoorders zitten op de terrassen. De sfeer is ontspannen, in tegenstelling tot het beeld wat vaak in de media wordt geschetst dat het elke Europese uitwedstrijd van Feyenoord helemaal uit de hand zou lopen. Ook rond de thuishaven van Atlético, dat op een zandvlakte in de middle of nowhere lijkt te liggen, is het relaxed. Estadio Cívitas Metropolitano is voor een nieuw stadion best aardig. We zoeken een plekje hoog boven in het uitvak, waar we Feyenoord uitstekend zien spelen, maar helaas net niet zien winnen. Zonde, zonde, zonde. Toch mogen we trots zijn. In tegenstelling tot zes jaar geleden slaan we op dit podium geen flater. Onze club van Zuid is van heel ver gekomen.
OKTOBER 2023
63