Page 11 - ONZE HAVEN 16

heeft er verschuiving plaatsgevonden. Nu staan er heel
veel dezelfde vacatures open. Het is tegenwoordig meer een sollicitatiegesprek voor de werkgever in plaats van de werknemer. Wij moeten iemand overtuigen om bij ons te komen werken. Er is namelijk zoveel vraag.” Zelf rolde de HR manager met toeval de binnenvaartwereld in, maar is ervan overtuigd tot zijn pensioen te blijven. “Het is voor velen best wel een onbekende wereld waardoor de banen ook minder populair zijn. Maar als je eenmaal geproefd hebt van de haven, wil je er niet meer weg. Dat zie ik bij mezelf, maar ook bij de mensen om me heen. Ik ken weinig andere sectoren waar mensen zoveel passie hebben voor hun vak. Werknemers hebben thuis foto’s van schepen en vlaggen staan. Ik ken geen een schilder die kwasten aan de muur heeft hangen. Dat omschrijft wel echt de havenmentaliteit.”
Dat die passie voor de haven moet groeien is volgens Dijkstra bij iedereen zo. Ze ziet bij de nieuwkomers in
ieder geval wel de fascinatie over wat er allemaal te zien is. “Ik ga altijd met ze mee naar een sollicitatiegesprek en wanneer ik dan met ze door de haven rijd, zie ik de verbazing in hun ogen. Ze zitten dan naast me in de auto en zeggen: wow, dit is echt immens. Ze denken dan bijvoorbeeld aan de haven in Odessa die al groot
is. Maar de Rotterdamse is nog vele malen groter en indrukwekkender. Daar begint het bij.”
Olievlek
Groeien, meer mensen op de juiste plek krijgen en meer mooie verbindingen maken, dat is het doel van Port of Opportunities.Uitbreiden naar Amsterdam, Vlissingen of misschien wel Antwerpen.De dromen zijn er volop. “Maar eerst Rotterdam goed in de vingers krijgen”, concludeert Dijkstra. “We merken dat we begonnen als een olievlekje, die nu steeds groter wordt. We zijn met iets goeds bezig en dat gaan we alleen maar beter en groter maken.”
'We merken dat we begonnen als een olievlekje, dat nu steeds groter wordt.'