Page 28 - ONZE HAVEN 16

‘In deze functie word ik ontzettend uitgedaagd.’
Michella Woods (35), Expediteur bij C. Steinweg Group
"Een goede vriend biechtte op dat hij veel spijt had dat hij ooit ontslag had genomen bij Steinweg. Zo’n toffe werkgever heeft hij daarna nooit meer gehad. Als hij dat vindt, dan moet Steinweg wel heel bijzonder zijn, dacht ik. Ik zat op dat moment in een zakelijke sleur. Waarom zou ik het niet gewoon proberen? Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd bij Steinweg. Sinds afgelopen maart maak ik als Expediteur deel uit van de afdeling Base Metals op het hoofdkantoor van Steinweg aan de Waalhaven. In deze functie ben ik de tussenpersoon voor de klant, ik organiseer het logistieke proces van a tot z.
Die goede vriend had meer dan gelijk. Ze denken bij Steinweg zo ontzettend mee met het personeel. Alles
is bespreekbaar. De lijnen zijn er kort, en dat voor een megagroot concern. Iedereen wordt op dezelfde manier behandeld. In de kantine zitten de divisiemanagers of de directeur naast jou. Binnenkort hebben we een teamuitje met onze afdeling. Daar kijk ik altijd enorm naar uit.
Op de werkvloer wordt hier nagenoeg niet gemopperd. Sterker, we lachen wat af met z’n allen. Wat ik
heel speciaal vind, dat Steinweg beschikt over een ontspanningsruimte en een ruimte waar moeders in
alle rust kunnen kolven. Je hoort mij niet beweren dat
Steinweg de enige goede werkgever is, maar aan dit level kunnen weinig bedrijven tippen.
Ik ga dus niet dezelfde fout maken als die vriend. Als het aan mij ligt, blijf ik bij Steinweg. In deze functie word ik ontzettend uitgedaagd. Op mijn 35ste ben ik van alles aan het leren. Ik kan hier mijn hersenen opnieuw laten werken. Ik ben zo blij dat ik deze overstap heb gemaakt.
Niemand had van mij verwacht dat ik op mijn achttiende zou kiezen voor de haven. De haven is niet iets wat ik vanuit huis heb meegekregen. Mijn opa was schipper, maar hem heb ik nooit gekend. Ik ben van de mooie kleding, de mooie nagels. En van het schilderen. Mijn ouders hebben me meerdere keren gevraagd of ik het wel heel zeker wist, want ze betwijfelden of de haven wel bij mij paste. Moest ik geen andere opleiding dan het STC overwegen? En eerlijk, in het begin schrok ik nogal van het stevige taalgebruik in de haven. Ik ben religieus opgevoed, mijn ouders zijn kerkelijk. Voor mij voelde de haven als een cultuurschok. Die harde humor is een stuk minder dan zeventien jaar geleden. Er zijn inmiddels veel meer vrouwen werkzaam in de haven, en daarmee is de toon een stuk milder geworden.”
28 • ONZE HAVEN