Page 35 - ONZE HAVEN 16

Machinekamer
Als het LTOZ een vuurwapen opspoort en zo het definitieve puzzelstukje levert om een moordzaak op te lossen, is het werk uiteraard bevredigend. Maar zeker het dreggen naar vermiste personen is pittig. Dat zijn eigenlijk altijd zoekingen met een slechte afloop.
Van een scheepsmaat die met zijn dronken hoofd tussen wal en schip stapt en verdrinkt, tot aanvaringen met dodelijke afloop, over het algemeen vist het team stoffelijke overschotten op. In de nasleep kan zo’n opdracht nog jaren blijven spoken in het hoofd
van Christiaan.
Zo was Christiaan de coördinator van de scheepsramp bij Ridderkerk in 2013. “Een Zwitsers echtpaar en hun dochter werden van achteren overvaren door een binnenvaarttanker. De dochter was de enige van het gezin die de ramp overleefde. Ik heb tot 2019, toen
er uitspraak gedaan werd in hoger beroep tegen de schipper, contact gehouden met het meisje. Ik ben van begin tot eind bij die zaak betrokken geweest en heb dus zes jaar lang de impact van de ramp op het leven van die jonge vrouw gezien. Dat is zo indringend dat het weleens lastig is zo’n casus een plekje te geven.
Overigens zijn er tegenwoordig speciale familieagenten bij de politie die deze taak op zich nemen, zodat je die mentale belasting zelf minder hebt.”
Slechts één keer liep de zoektocht naar een drenkeling goed af. Christiaan glimlacht: “Een schipper had overstuur contact opgenomen met de politie, omdat zijn stuurman overboord geslagen was. Ik ging
met de schipper in gesprek om hem te kalmeren
en helder te krijgen wat er gebeurd was. Terwijl hij stond te vertellen, kwam ineens die stuurman uit de machinekamer. Wat bleek? Zijn stuurman had van
het thuisfront slecht nieuws gehad en had zich even teruggetrokken achterin de machinekamer, maar daar was hij vervolgens in slaap gevallen.”
Ondanks de zware taak die hij heeft met het LTOZ, blijft Christiaan zich toch met hart en ziel inzetten voor het team: “Omdat je de puzzel in een strafzaak kunt completeren. Maar de belangrijkste reden is voor mij toch de rust die je nabestaanden kunt bezorgen als je iemand thuisbrengt. Je ziet het leed, maar het is helemaal verschrikkelijk als je met lege
handen achterblijft.”
ONZE HAVEN • 35