Page 24 - Onze Haven +17

Kralingen. De eigenaren, met wie ik een goede band heb, hadden net een kind gekregen. Even kort door de bocht: ze zeiden: 'wij gaan vadertje en moedertje spelen. Charlotte, hier heb je de sleutel.’” Charlotte lacht. Ineens was ze eindverantwoordelijk voor een restaurant. Wat een eer! Maar... wilde ze dit?
Nee, wist ze, toen Venturn, een maritiem logistiek consultancybureau dat traineeships aanbiedt, op haar pad kwam. “Het eerste gesprek voelde meteen goed! Het is
een kleine club met veel connecties in de maritieme wereld en ik zou de kans krijgen om verschillende projecten en trainingen te volgen bij diverse bedrijven.”
Charlotte werd aangenomen en kreeg haar eerste opdracht bij Nextlogic, waar gewerkt werd aan een integrale binnenvaartplanningstool. Na een uitgestelde eerste pilot mede aan haar de taak een tweede pilot op te zetten. “We hadden een tool om de planningen van barge operators
te coördineren”, legt ze uit, “waardoor de totale vaartijd
in de Rotterdamse haven werd geminimaliseerd en efficiënter gebruik werd gemaakt van de capaciteit voor de binnenvaart bij de containerterminals.”
‘Telkens als een van mijn vrienden een trein met containers ziet rijden, krijg ik een foto toegestuurd.’
Hoe enthousiast Charlotte zelf ook was over de tool, met één ding had ze geen rekening gehouden: de schippers.
Ze lacht even bij de herinnering aan haar eigen naïviteit.
“Ik had toen nog weinig ervaring met de haven en de binnenvaart. Ik ging vol goede moed het gesprek aan. Maar de schippers waren allerminst enthousiast. 'Waarom zijn ze zo kritisch op dit nieuwe proces?’, vroeg ik me af, ‘waarom zien ze niet dat dit goed voor ze is?' Ik was oprecht verbaasd!”
Pas naarmate Charlotte de schippers vaker sprak, ging ze het begrijpen. “Dit is niet alleen hun werk; ze wonen hier, dit is hun leven, hun wereld. Het is nooit eenvoudig om aan tradities te sleutelen, om iets nieuws te introduceren bij mensen die iets al van generatie op generatie op een bepaalde manier doen. Dat besef was oneindig leerzaam.”
De tijd is rijp
Via Venturn kwam ze bij Portbase terecht, waar ze zich meteen thuis voelde. “Het is een organisatie met collega’s van veel diverse achtergronden - IT, logistiek, FMCG, verze- keraars... Iedereen staat voor je klaar, je kunt alles vragen.”
Charlotte liet Venturn los voor een vast contract bij Portbase. Hier was ze betrokken bij een integraal project over verschillende teams heen én zette ze een training op die ze uiteindelijk ook aan de directie mocht geven. ‘Charlotte, het is weer tijd om Jong Haventalent aan te melden’, zei haar oude werkgever op een zekere dag
aan de telefoon. ‘Wil jij dat zijn?’ Ze moest er even over nadenken maar voelde toen: de tijd is rijp. “Dat had ik het jaar ervoor nog niet. Nu besefte ik dat ik intern impact kon maken en stond er wel achter.”
Haar manager bij Portbase gaf haar op. “Een week later ontving ik een mail dat ik door was. Ik moest een motivatie- brief schrijven. En de volgende ronde was dus die pitch.”
De jury bestond uit Peter Goedvolk, Jan Overdevest, Erik de Neef, Annette Koster en Tomas van der Maarel. Niet de minsten!
Maar wat vertelde ze dan precies? Charlotte, na kort nadenken: “Weet je, geen van mijn vrienden werkt in
de haven, maar elke keer als een van hen een trein met containers ziet rijden, krijg ik een foto toegestuurd. Of van een schip bij Hoek van Holland - dan zoek ik op welk schip dat is. En tijdens vaderdag trakteerde ik mijn vader op een broodje kroket op het ‘balkon van Europa’; een snackbar helemaal aan het einde van de Maasvlakte vanwaar je oneindig uitzicht hebt. Dat vertelde ik de jury. Ik wil enthousiasmeren voor de haven!” Ze gebaart naar buiten. “Vanaf hier ligt een veertig kilometer lange haven. We zijn zo afhankelijk van die haven, maar dat beseffen we niet.” Tijdens haar bestuursjaar in haar studententijd, waarin Charlotte bedrijven recruteerde, merkte ze dat studenten vaak kiezen voor de grote bedrijven. “Strategy consultants, the big 4... Ik wilde iets anders. Iets stoerders, met meer impact. Alle mensen die ik ontmoet in de haven werken hard en zijn trots. Het is een no-nonsense omgeving waarin zieltjes niet gespaard worden, harde business met kleine marges. Maar als je oprechte interesse toont, vertellen mensen graag over hun werk en is niemand te beroerd om te helpen. Zo begrijp je elkaar en kun je vooruit. Iemand zei eens in het begin: 'Men gaat weleens weg, maar komt altijd weer terug naar de haven.’”
High tea
Kort na de pitch hoorde Charlotte dat ze door was. “Vervolgens moest ik een video maken met mijn verhaal,
24 • ONZE HAVEN