Page 48 - Gers! editie 32

VADERS & ZONEN
Hoe bereiden ouders hun kinderen voor op de samenleving? Wat geven ze hen mee? En wat vinden kinderen eigenlijk zelf belangrijk? In deze serie spreken vaders & zonen en moeders & dochters zich uit over de belangrijkste taak van allemaal: opvoeden.
Onvoorwaardelijke liefde
Sander Grip Marieke Odekerken
Tekst Beeld
Maher al Sabbagh is kok. Hij leerde het vak bij zijn oma thuis in de Syrische hoofdstad Damascus. Hij woont sinds 1992 in Nederland en heeft twee kinderen. Zijn oudste zoon is al het huis uit, zijn jongste zoon Jeroen is zestien. Samen vormen ze een hecht tweepersoonshuishouden.
“Nieuwe dingen vindt hij spannend. Als ik iets voor de eerste keer aan hem vraag, zegt hij altijd eerst nee”, vertelt Maher terwijl hij enkele glazen water op tafel zet. “Dat komt door zijn autisme. Als ik het nog een keer vraag, vindt hij het vast wel goed.” Met deze woorden loopt hij naar boven om met zijn zoon te praten. Even later komen ze samen terug en ze gaan aan tafel zitten. Met zachte stem stelt Maher: “Het is goed, we kunnen beginnen.” Jeroen vertelt dat hij samen met zijn vader woont en een oudere broer heeft die op zichzelf woont. “Ik zit op Accent VSO op Noord”, vertelt Jeroen over zijn school. Op de vraag of hij het daar naar zijn zin heeft, is zijn antwoord: “Het voelt wel goed.” De school heeft een keuken waar leer- lingen maaltijden koken voor mensen in de wijk, maar daar doet Jeroen liever niet aan mee: “Ik vind het leuker om met mijn vader te koken. Hij maakt alles beter.” Hij haalt zijn schouders op als hij eraan toevoegt: “Dat vind ik gewoon.”
Weeshuis
Het is niet gek dat hij dat vindt: Maher was zeven jaar toen hij begon met koken. “Ik heb het van mijn oma geleerd. Zij was een bijzondere kok: zij maak- te culinaire reizen om klassieke gerechten uit alle windstreken van het Midden-Oosten te ontdekken en te leren klaarmaken. Ik ben opgegroeid bij haar in huis. Mijn vader was lid van de Syrische regering die omvergeworpen werd door Hafiz al-Assad in 1971. Hij kon kiezen: de gevangenis in of in bal- lingschap. Hij vertrok naar Canada. Alleen, want er was geen geld om met zijn allen te gaan. Mijn oudere zus en ik bleven bij mijn moeder, zij was toen al zwanger. Een half jaar later overleed ze op het kraambed van mijn jongste broertje. Zo zat mijn oma ineens met drie kleine kinderen opgescheept.”
Maher kiest dat woord met zorg: “Ik voelde dat het niet haar keuze was voor ons te moeten zorgen. Ik vergelijk haar met een ijsberg die je moet om-
helzen. Zij was kil, afstandelijk, een narcist, en dat moet je omhelzen. Maar ik botste enorm met haar. Ik accepteerde niet dat het altijd op haar manier moest. Uiteindelijk stuurde ze me naar een wees- huis. Daar zat ik van mijn zevende tot mijn twaalf- de en ik moet zeggen dat dit een opluchting was voor mij. Ik kon mezelf zijn zonder dat iemand mij probeerde te domineren. Een keer per jaar, tijdens de feestdagen, ging ik naar huis en dat waren de momenten dat ik met haar in de keuken was.” Eerst wijst zijn oma hem nog af, maar als ze ziet dat hij echt interesse heeft, opent ze zich voor hem: “Haar keuken was een heilige plek. Nadat ik had laten zien dat zij de volledige controle behield als ik bij haar in de keuken was, liet ze me toe. Ik leerde haar recepten in drie stappen. Eerst maak- te zij het en keek ik toe, de tweede keer maakten we het samen en de derde keer deed ik het alleen en kwam zij beoordelen. En weet je, zo leer ik het Jeroen ook.”
50
Zomer in Rotterdam