Page 71 - Hand in Hand editie 1

waard. Meestal is het richting de stad drukker, tenzij het een interland is. Dan komen er meer mensen van buiten de stad en die gaan dan vaker naar de P+R. Daarop deel ik de trams van Lijn 12 in die dan tussen Lijn 23 komen te rijden. Als de wedstrijd dan bijvoorbeeld om kwart over vier begint, is die om zes uur afgelopen. Dan zorg ik dat er drie minu- ten voor zes een Lijn 23 bij De Kuip staat en daarachter vier Feyenoord-trams. Die stel ik dan van tevoren op bij de MacDonalds. Na tien minuten staat
er dan weer een Lijn 23. Soms na een mooie overwinning blijven de supporters langer in het stadion, dat houd ik altijd in de gaten en bied trams aan, waar nodig. Ook moet ik zorgen dat Lijn 23 altijd zo min mogelijk vertraging heeft.”
Regel jij alles alleen?
“Nee, de controlebeambten van de RET, de cov’ers, staan met portofoons bij
De Kuip en die regelen ter plekke de inzet van de trams. In de rust maak ik ook altijd een schema van de lijnen en tramnummers. Op die manier kunnen zij omroepen welke trams mogen rijden naar De Kuip.“
Heb je zelf ook weleens op de
tram gereden?
“Ja, ik reed altijd met de laatste tram mee naar Rotterdam Centraal. Tijdens de rit had ik dan contact
via de mobilofoon met de centrale verkeersleiding. Op die manier coördineerde ik het dan.”
Hoe is het om op zo’n Feyenoord- tram te werken?
“Ik vond het altijd reuzegezellig. Ik houd van chaos en dat gespring en gehos. Je hobbelt van halte naar halte. Je moet daar dan ook wel
een beetje in meegaan. Je moet er echt tegen kunnen. Ik liet ze altijd lekker hossen en springen. Het is ook gewoon een samenspel. Ik heb echt nooit gezeik gehad in die Feyenoord- tram. Je moet ook met mensen om kunnen gaan.”
Soms gaat die tram zo heen en
weer dat je denkt dat-ie uit de
rails gaat vliegen.
“Nou, dan moet je echt wel héél
hard springen. Dat gebeurt echt niet, geloof me. Kijk, je moet niet met zestig kilometer per uur gaan rijden als dat gebeurt, maar als je gewoon stapvoets rijdt, gebeurt er echt niks. Er zijn collega’s die zelden of nooit op de Feyenoord-tram rijden en dat eng vinden. Die roepen dan om dat er niet meer gesprongen mag worden, omdat diegene anders niet verder rijdt. Dat moet je dus niet doen, want dan gaan ze harder springen.”
Vindt iedereen het leuk om op de Feyenoord-tram te rijden?
“Nee, we hebben vaste mensen die op de Feyenoord-trams rijden. Het zit ook in de opleiding. Mensen die nieuw komen rijden altijd één dienst mee met een mentor, zodat ze weten hoe
het werkt. Want het is echt anders dan gewoon een dienst rijden. Er komt heel veel improvisatie bij kijken.”
Het lijkt mij ook wel stressvol met die volle perrons na de wedstrijd en mensen die nog even snel over die tramrails oversteken.
“Dat is echt met samengeknepen billen stapvoets erlangs rijden en bellen. Ze staan ook niet allemaal meer stevig op de benen en als er iemand per ongeluk een zetje krijgt, moet je gelijk kunnen reageren. Het is hartstikke spannend allemaal, maar ik vond het altijd heerlijk.”
Wat is jouw mooiste herinnering
aan de Feyenoord-tram?
“Als Feyenoord kampioen wordt, rijden we gelijk na de wedstrijd met een speciale kampioenstram. De laatste keer liep dat niet helemaal
op rolletjes. De plakkers moesten notabene uit Amsterdam komen. Het werd best wel spannend om dat op tijd af te hebben. De laatste sticker heb ik toen geplakt en ben zelf in die tram mee naar buiten gegaan. Wanneer
de mensen dan die tram zien, dan word je groots onthaald! Dat was echt kippenvel!”
Nu je met pensioen bent, kun je eindelijk lekker naar het stadion. “Ja! Ik ben gelijk naar de eerste wedstrijd in De Kuip geweest. Wat een drama, haha.”
AUGUSTUS 2024
71