Page 71 - OH15

dat ze goed opgeleid en geïnformeerd zijn. “Goede gidsen zijn belangrijk voor onze programma's.” Marianne heeft een goede band met de gidsen, die haar soms moeder-overste noemen. "Tijdens de gidsendagen deel ik altijd snoepjes uit in de bus", lacht ze. "En ik zorg dat iedereen op tijd terug is voor de lunch. Het leukst vind
ik het als de kinderen hier in het gebouw rondlopen. Kinderen zijn zo leuk en eerlijk. Ze vertellen me van alles en stellen veel vragen. Kinderen zijn dol op de chemische proefjes die ze kunnen doen in het laboratorium. Dat vinden ze geweldig."
Marianne is al aan het afbouwen, maar weet nog niet precies wanneer ze definitief gaat stoppen met werken. Wat zij daarna gaat doen moet ze nog bezien. Hopelijk wel iets waar ze haar skills kan inzetten.
Poorten open
Marianne kijkt met veel plezier terug op haar lange carrière bij het EIC. Ze is trots op wat het EIC heeft betekend voor de haven en het onderwijs. "We hebben zoveel jongeren laten zien wat de haven
te bieden heeft. En hen daarmee geholpen bij hun opleidings- en beroepskeuze. We hebben ze vooral enthousiast gemaakt voor de haven." Ook haar zoon, die procesoperator is, stuurde ze bewust de havenrichting op, want je kunt er een goede boterham verdienen. Marianne vindt het belangrijk dat het EIC doorgaat met haar missie, want er zijn nog steeds veel vacatures in de haven die moeilijk te vervullen zijn. "Bedrijven moeten de poorten opengooien en meer laten zien", stelt ze. "De haven heeft kansen voor iedereen."
Wie zou Marianne in de nadagen van haar carrière
bij het EIC zelf nog eens willen rondleiden? “De redacteur van dit artikel”, klinkt het spontaan. De eerste ontmoeting van Marianne en Debora Plomp, destijds directiesecretaresse bij EMO, gaat inderdaad terug naar de begindagen van het EIC. “Hoe leuk is het
dat we elkaar zo veel jaar later weer ontmoeten. De Rotterdamse haven is dan wel immens groot, maar ook een heel kleine wereld”, aldus Marianne.