Page 10 - HAND IN HAND editie 05

Hebben de teleurstellende wedstrijden tegen Atlético Madrid en PSV jullie zelfvertrouwen aangetast? “Natuurlijk was het teleurstellend dat we deze twee grote thuiswedstrijden verloren. Toch denk ik dat ons optreden, tactisch en mentaal,
heeft laten zien dat we geen slechte wedstrijden speelden. Daarom was
het extra teleurstellend dat we niet wonnen. Persoonlijk was ik ook erg gefrustreerd maar de volgende dag moet je de knop weer omzetten. We weten dat we beter kunnen en moeten blijven dromen over mooie successen.”
Toch hebben jullie één punt meer en meer doelpunten dan vorig seizoen na 15 wedstrijden. Voelt dat vreemd? “Vorig jaar verwachtte men minder van ons, nu zijn de verwachtingen hoger. Vorig jaar was het verrassend hoe we het deden in competitie en Europa League. Nu doen we het qua punten misschien iets beter, maar toch zijn de verwachtingen hoger. Daar moeten we mee om leren gaan. We leven van wedstrijd naar wedstrijd.”
Missen jullie wellicht assistent- trainer Marino Pusic? Sinds hij weg is speelt Feyenoord wat onzekerder?
“Natuurlijk was hij een belangrijk onderdeel van de technische staf,
voor de club, voor de spelers. Hij was er net als de andere stafleden altijd voor ons, deed goede analyses van de tegenstander, wist ons mentaal voor de wedstrijden goed op te peppen. Natuurlijk missen
we hem, maar dat is niet de reden dat we die wedstrijden hebben verloren. Dat zit ‘m dus vooral in
de dingen die ik hiervoor noemde. Dat we de kansen niet afmaakten en de doelpunten te makkelijk weg hebben gegeven.”
Na je eerste profjaren in je geboorteland Slowakije tekende je een vijfjarig contract bij Fiorentina. Maar daar speelde je niet veel... “Misschien was ik gewoon nog te jong, nog te onvolwassen. En ik had ook niet zo veel geluk. Er was veel concurrentie op mijn positie en de coach koos voor een meer ervaren speler die ook het nationale team haalde en niet geblesseerd raakte. Daarom was het moeilijk voor mij om door te breken. Ik was misschien nog niet klaar voor de grote stap. Ik heb wel veel geleerd dat jaar.”
Daarna werd je verhuurd en later verkocht aan Sparta Praag
waar je wel veel speelde...
“Dat was de periode dat ik echt gegroeid ben van ‘boy to man’. Die drie jaar in Praag voelde ik me
erg goed en ik speelde daar van begin af aan lekker, op een eerste moeizaam half jaar na met wat blessures. En na drie goede jaren kon ik van Praag naar Rotterdam, een mooie volgende stap.”
Hoe zou je jezelf willen omschrijven als voetballer, wat zijn je sterke punten en verbeterpunten?
“Ik hou er eigenlijk niet zo van
om over mezelf te praten. Voor
mij is altijd het belangrijkste
om me voor 100% te geven,
iedere wedstrijd. Elke keer weer proberen op het hoogste niveau te presteren. Mentaal steeds weer op oorlogssterkte zijn. Dat is denk ik mijn grootste kracht. Natuurlijk kan ik nog verbeteren, op alle fronten. Zelfs de dingen waar ik al goed in ben, kunnen altijd beter.”
Je hebt een goede traptechniek, zowel met lange passes als met afstandschoten op doel.
Train je daar veel op?
“Niet dat ik er specifiek op train, maar natuurlijk zijn er wel oefenin- gen die met traptechniek te maken hebben. Het komt bij mij al van jongs af aan. Vroeger speelde ik veel als nummer 10, tot onder 19 speelde
ik nooit als verdediger. Al toen ik jong was, was ik veel aan de bal wat leidde tot het verbeteren van mijn
10
HAND IN HAND