Page 77 - HAND IN HAND editie 05

MIJN FEYENOORD
Tekst en beeld Jim Holterhuës
Ook dit seizoen houd
ik weer een dagboek bij. Niet alleen van
de dagen waarop Feyenoord speelt, maar ook van gewone dagen. Want Feyenoord speelt op de een of andere gekke manier vrijwel elke dag een rol in mijn leven. Of ik het nu leuk vind of niet.
Zaterdag 25 november 2023
Mijn dochter Olivia (10) speelt vandaag met haar meisjeselftal onder elf jaar een thuiswedstrijd tegen het altijd lastige UVV MO11- 2. Het wordt een thriller van jewelste, waarbij de thuisclub
een comfortabele 3-0-voorsprong (waaronder een doelpunt van Olivia, een fraai schot van afstand in de bovenhoek) verspeelt. UVV weet van 4-1 terug te komen tot 4-4 in, jawel, de laatste minuut van de wedstrijd... De gelijkmaker hing al enige tijd in de lucht, maar als hij eenmaal valt, slaan alle enthousiast meelevende ouders langs de zijlijn wanhopig hun armen in de lucht.
Maar dan, in de allerlaatste minuut van de wedstrijd: hoekschop voor de thuisploeg. Olivia neemt ‘m, geeft voor en de bal valt voor de voeten van een teamgenoot, die alleen maar rechtdoor hoeft te punteren, 5-4! Enkele seconden later een identieke situatie. Wederom een
corner, een panklare voorzet van Olivia, waar een teamgenootje alleen maar tegenaan hoeft te lopen: 6-4, en de scheidsrechter blaast meteen het eindsignaal.
Na afloop is Olivia verguld met de eerste overwinning van haar elftal. “Een goal, twee assists”, herhaalt ze een paar keer. “Misschien stond er wel een scout te kijken.” “Nou, zo’n vaart zal het niet lopen”, zeg ik, “maar als je er elke wedstrijd vijf scoort en vijf assists geeft, wordt de kans wel groter.”
Haar carrière heeft ze al uitgestippeld: eerst een paar seizoen bij FC Utrecht en dan haar droomtransfer: naar Feyenoord. Naar het buitenland hoeft ze niet per se, hoewel ik aandring op een kortstondig avontuur in het zonnige Spanje. “Het liefst blijf ik voor altijd bij Feyenoord.”
‘s Avonds ben ik zelf ook verguld. Niet alleen omdat Feyenoord - zij het ietwat moeizaam - met 2-4 wint bij Excelsior, maar omdat ik een van de wedstrijdballen vang die
de ballenjongens na afloop in het publiek schieten (ja, je mocht hem houden). Bij thuiskomt geef ik de Derbystar aan Olivia, die er meteen mee gaat oefenen.
Dinsdag 28 november 2023
De laatste seizoenen moet je bij Europacupwedstrijden en andere belangrijke wedstrijden al anderhalf (!) uur voor de aftrap in de rij gaan staan om fatsoenlijke plekken
naast elkaar op de gele zijde te bemachtigen. De keerzijde van succes?
Om 19.30 uur sta ik al binnen
de stadionpoorten, maar de
deuren naar VaK X, Q, R, S, T en
U zijn - gek genoeg - nog steeds gesloten. Als de deuren eenmaal opengaan en een paar honderd man naar binnenstormt, ontstaan er Hillsborough-achtige
taferelen (zie foto links), waarbij een supporter bijna geplet wordt door de openslaande deur en de duwende massa achter hem. Kan dat nu niet handiger, Feyenoord?
En - nu ga ik even de zeurpiet uithangen - waarom moet er bij belangrijke wedstrijden op Vak R
zo nodig opeens gestaan worden? Dat is tegen, pakweg, RKC of Heracles ook niet het geval. Voor de sfeer is het ook niet noodzakelijk, want die valt tegen Atlético tegen. Maar dat zal ook met de wedstrijd te maken hebben, die Feyenoord met 3-1 verliest. Jammer, had meer ingezeten, luidt het cliché. We hebben in ieder geval niet voor spek en bonen meegedaan in de Champions League, zoals zes jaar geleden.
Zaterdag 2 december 2023
Het vordert gestaag met de voetbalcarrière van Olivia. Alweer een overwinning, uit bij FC De Bilt, met 3-5. De derde, vierde én vijfde treffer zijn van de voet van Olivia, waaronder eentje uit een corner, waarbij ze naar binnen dribbelt (dat mag op die leeftijd) en hard op doel schiet.
Na afloop houdt ze stil voor de kantine van De Bilt, waar ik voor
het clublogo een foto van haar moet maken met drie omhooggestoken vingers, als ware zij Santiago Giménez. Wederom vraagt ze wanneer er nu toch eens scouts komen kijken. “Kun jij dat niet eens navragen?” Ik beloof niks, alleen dat ik het zal melden in Hand in Hand. Bij deze.
Zondag 3 december 2023
Na twee en een halve maand kan mijn zoon Ferron (14) eindelijk weer eens mee naar een wedstrijd van Feyenoord. Het gaat qua resultaten even wat minder op school, dus
dan moet je als vader wel eens verstandig zijn... Al vind ik diep
in mijn hart dat het bijwonen van
DECEMBER 2023
77