Page 39 - Hand in Hand - Editie 8

BOEKEN
DE EERSTE SEIZOENKAART VOOR VAK S
Tekst Boudewijn Warbroek Beeld Uit boek ‘Een halve
eeuw Feyenoord’
Eindelijk. In de zomer van 1979 is
het voor het eerst mogelijk om een seizoenkaart te kopen voor Vak S. Tot dat moment ben je voor deze tribune aangewezen op het kopen van losse kaarten, elke wedstrijd opnieuw. In 1979 verandert dit en gaat Feyenoord ook voor S seizoenkaarten aanbieden. Hier gaat wel een handtekeningenactie aan vooraf. Op verzoek van supporters tekent doelman Eddy Treijtel als eerste, namens de spelersgroep. Na een tijdje gaat de club overstag.
In mijn eerste seizoen dat ik De Kuip bezoek, 1977-1978, kom ik al snel in Vak S terecht. Dit is vooral een gevolg van de uitwedstrijden. In stadions, steden en treinen her en der in het land kom ik steeds vaker jongens tegen die bij thuiswedstrijden op Vak S zijn te vinden. Het is daarom vanzelfsprekend dat ik daar ook ga staan. Ik voel me helemaal thuis in deze groep en word er ook als vanzelfsprekend in opgenomen. Zo herinner ik me dat we voorafgaand aan de laatste thuiswedstrijd van dat seizoen, op zondag 30 april 1978 tegen NEC, met een stel supporters eerst naar een kermis in Rotterdam gaan, en daarna pas naar het stadion. Overigens zitten er die middag nog geen 5.500 mensen in De Kuip.
Reputatie
Maar goed, het is een heerlijk gevoel. Niet onze afkomst of achtergrond, maar Feyenoord is wat ons bindt. De meeste jongens op S komen uit Rotterdam of directe omgeving. Dat ik toevallig in Ede woon, doet er niet toe. Voor het eerst
in mijn leven ben ik geen buitenbeentje meer en dit geeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost. Feyenoord en Vak S
kunnen bij mij niet meer kapot. Nooit meer. Ik behoor nu tot een groep. En wat voor een. Vak S heeft een reputatie en in die tijd maakt dat me trots. Het gevoel om met een club kameraden door een vreemde stad te lopen, is onbeschrijflijk, of je nu met 25 man bent, met vijfhonderd, of met drieduizend.
Geen enkele twijfel dus, dat ik een seizoenkaart voor Vak S ga kopen zodra dit kan. En die kaart ga ik natuurlijk
zelf ophalen. Of het ook op een andere manier kan, bijvoorbeeld via de post, zou ik niet weten, maar ik denk het
niet. Het is heel simpel. Onder de Maastribune zit een klein glazen loket met een mannetje erin. Daar meld ik me. Ik zeg hoe ik heet, waar ik woon
en dat ik een seizoenkaart voor Vak S wil kopen. Legitimeren is niet nodig. Het mannetje pakt een dikke papieren kaart, draait deze in een typemachine, klopt mijn naam en adres in, en: klaar. Hij overhandigt mij een knipkaart, bij elke thuiswedstrijd zal voortaan een gaatje of hoekje uit het kartonnetje worden geknipt. Voor mij is dit een serieus moment: ik heb mijn eerste seizoenkaart voor Feyenoord in handen. Dit had ik vier jaar geleden, toen ik op het fietsje naar Wageningen croste om mijn allereerste wedstrijd te zien, niet kunnen bedenken. De kaart kost me 125 gulden. Daar moet ik een week of vier, vijf de krant voor rondbrengen.
Spelerskaarten
De seizoenkaart ophalen is trouwens nauwelijks extra moeite. In de zomermaanden ben ik toch al vaak bij De Kuip te vinden, om trainingen te bekijken. Met een Tienertoerkaart kan je tijdens schoolvakanties eindeloos
In 2025 is het vijftig jaar geleden dat supporter Boudewijn Warbroek
zijn eerste wedstrijd van Feyenoord bezocht. De Hand in Hand-redacteur maakte hier een boek over. Hierin beschrijft hij persoonlijke belevenissen met de club, plus herinneringen aan de vele sportieve hoogte- en dieptepunten die hij van nabij meemaakte. Hierbij een voorpublicatie.
APRIL 2025
39