Page 3 - Demo

Hier sta ik
In het jaar waarin we 500 jaar Protestantisme gedenken zullen we de gevleugelde worden ‘Hier sta ik’ vaak horen. Woorden die aan Luther zijn toegeschreven, gevolgd door ‘ik kan niet anders’. Tijdens een verdedi- gingsrede in 1521 had hij aangegeven in geweten aan het Woord van God gebonden te zijn. Daarom kon hij niet tegen zijn geweten ingaan. ‘Zo helpe mij God.’ Anderen hebben dat al snel verdicht tot ‘Hier sta ik, ik kan niet anders. Zo helpe mij God.’
De columns van predikanten en kerkelijk werkers gaan dit jaar over ‘Hier sta ik’. Het kan een plaatsbepaling zijn, maar ook een heel andere vorm aannemen.
Een hart vol verwondering
Afgelopen jaren verbleef ik samen met een groep van 25 jongvolwassenen vier dagen in het Lioba-klooster van Egmond-Binnen. In het klooster zaten we op een gege- ven moment in een kring. De kaars die in het midden stond, werd door een jongere aangestoken.
De vraag die ik hen stelde was: ‘Neem iemand in je ge- dachten die je inspireert. Die je vertrouwen heeft gege- ven. Bij wie je mocht zijn “wie je bent”.’
De volgende stap was – en ik deed dat als eerste voor – om in het midden bij de kaars te gaan staan en dan een persoon te noemen die je in gedachten had.
Ik stond op voor mijn vader en besefte weer dat hij mij vooral heeft geleerd om te blijven kijken met de ogen van een kind dat iets voor de eerste keer ziet. Vele studenten vergezelden mij rondom het licht van de kaars. We ble- ven even staan voor onze vaders. Eén minuut. Een ge- denkwaardig moment. Vervolgens gingen we weer zit- ten. Andere jongeren gingen staan voor andere familieleden (moeders, grootouders, ooms en tantes) of (overleden) vrienden. Sommigen gingen zelfs meerdere keren staan. ‘Wat ben je dan rijk’, dacht ik.
Onlangs heeft Arent Weevers de vraag ‘waarover ver- wonder jij je’ aan studenten voorgelegd. Hun antwoor- den zijn in diverse korte Virtual Reality films vorm gege- ven. Ze zijn tijdens het 3D Moving Images Festival in onze kerk te zien (zie pag. 19).
Daarna gingen de jongeren met iemand in gesprek, die hij/zij nog niet kende! Ze deelden met elkaar waar het echt in het leven om gaat. Wat bezielt je? Hoe wil je in het leven staan? Wie inspireerde je? Hoe gaf die persoon jou moed en kracht om door te gaan? Op welke manier hielp die jou om je dromen waar te maken?
De jongeren waren vol verwondering over de gesprek- ken. Zo open, zo eerlijk.
Ze hoefden zich niet mooier voor te doen dan ze zijn. Juist bij iemand die ze nog niet zo goed kenden. Een ge- beuren waar ze met hun verstand niet bij konden – vol verwondering waren ze – en dat raakte aan het mysterie van het leven.
Telkens als ik eraan terugdenk, verschijnt er een glinste- ring in mijn ogen.
Een godsgeschenk.
Arent Weevers, Studentenpredikant
De feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van de overdracht in Het Open Hof op vrijdag 11 augustus 2017. Zie pag. 10.
3
Column