Page 291 - pocketbook A5 - khun Pae
P. 291
แต่ถ้ามันเป็นความสําาเร็จ ที่มี “โอกาส” กับ “เวลา” ที่เป็นตัวแปรละ
พี่ก็คงต้องเลือก ว่าถ้าอ้อมไปอาจจะไม่ทัน คงต้องกัดฟันเดินหน้า
พอเริ่มมีความสูญเสียในโอกาสต่าง ๆ เพราะความกลัวที่มันไม่ปลดล็อก ที่อยู่ภายในใจ
วันหนึ่งพี่เลยตัดสินใจ ว่าจะไป “โดดร่ม”
จากเด็กนรกสู่ผู้บริหาร 289
