Page 156 - 365

156
ยามท่ีเราหลับตาลง เพ่ือเฝ้ามอง..ไปยังพ้ืนที่ข้างในใจเรา เราอาจจะมองเห็นแตกต่างกันได้..
บางคนอาจจะมองเห็นท้องฟ้า มองเห็นท้องทะเล..มองเห็นภูเขาสูง..
มองเห็นหุบเหวลึก..มองเห็นสายธารและป่าไม้... มองเห็นผู้คนและเร่ืองราวต่างๆ มีทั้งความสุขความทุกข์... และหากเรามองด้วยความรู้สึก เป็นกลางปล่อยวางไม่ยึดติดกับส่ิงเหล่าน้ี.. การเฝ้ามองเช่นนี้..เราอาจจะเริ่มเห็นว่า.. ทุกสิ่งทุกเรื่องราวต่างผ่านเข้ามา...แล้วก็จากไป... ความรู้สึกนั้นเสมือนหน่ึง.. ว่างเปล่าหาท่ียึดเหนี่ยวไว้ไม่ได้...
ณ วินาทีน้ี..พื้นที่ข้างในใจเรา กาลังเร่ิมเปิดกว้าง และว่างมากพอ..ที่เราจะเติมเต็มสิ่งที่งดงามให้แก่ชีวิต.. จงเริ่มต้นสร้างความเป็นไปได้ใหม่ๆ ข้างในใจเรา...