Page 187 - 365
P. 187
คนเรามักจะไม่รู้ตนเอง ว่าทาไมชีวิตจึงเหมือนย่าอยู่กับที่.. เหมือนมีบางส่ิงบางอย่างคอยฉุดรั้ง มิให้เราก้าวเดินไปได้ไกลอย่างอิสระ และคล่องตัว.. จนเคยชินปล่อยให้ชีวิตติดกับ.. มองไม่เห็นเสมือนมีม่านบังตา.. หากวันใดเปิดใจกว้างมากพอ ที่จะรับคาช้ีแนะจากผู้อ่ืน ย่อมเห็นและพบทางปลดล็อค สิ่งหยุดยั้งเราไว้
187
