Page 191 - 365
P. 191
ยามเม่ือเรามีตาแหน่ง ยศฐาบรรดาศักด์ิ(RANK) ย่อมมีแต่คนให้ความเคารพยกย่องจนเลิศลอย.. แท้จริงแล้ว เขาต่างให้ความเคารพ “หัวโขน” ท่ีเรา ใส่แสดงอยู่ในช่วงเวลาหน่ึงของชวี ิต.. เม่ือวนั เวลาผ่านพ้นยุคไป.. คนย่อมลืมและหันไปหาคนเคารพ ที่มาทดแทนใหม่.. ชีวิตคนเราวนเวียนเป็นเช่นนี้ไม่มวี ันจบสน้ิ .. แล้วชีวิตคนเราจะมีคุณค่าความหมายใดเล่า กับการแสวงหา และยึดติดกับตาแหน่ง “หัวโขน” ท่ีไร้ซ่ึงความจีรังย่ังยืนเช่นน้ี.. อีกร่าไปเล่า?
191
