Page 197 - 365
P. 197
คนส่วนใหญ่ มกั เติบโตไปตามตาแหน่งหน้าที่ และความรับผิดชอบในสังคมท่ีตนดารงอยู่.. แล้วชีวิตจึงกลายเป็นผู้ใหญ่ ไปท้ังหมดทุกเร่ือง ความสุขความสดใสในชีวติ
ล้วนถกู จากัดปิดกนั้ การแสดงออกอย่างอิสระ เป็นธรรมชาติให้หมดไป แต่ที่น่าประหลาดใจย่ิงคือ คนที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงนั้น.. หัวใจแห่งความเป็นเด็กมกัจะไมม่ีวันหายไปจากใจ พวกเขาเลย จึงทาให้เขามีพลังในการสร้างสรรค์ สิ่งต่างๆ อย่างมีความสุข.. เหตุใดเราจึงหักห้ามหัวใจ แห่งความเป็นเดก็ น้อย ที่ซุกซนอย่างมีความสุข...
ต้องถกู จองจาตลอดไปเล่า?
197
