Page 272 - 365
P. 272
การนั่งนิ่งๆ..ดูพัฒนาการของการเป็นไป ตามธรรมชาติ..ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง.. แล้วสิ่งต่างๆ ก็จะผ่านพ้นไป.. โดยเราไม่ต้องไปจัดการใดๆ.. ธรรมะย่อมจัดสรรได้อย่างลงตัว.. บางทีมีสุขเพ่ือเป็นกาลังใจ.. บางทีมีทุกข์ให้อึดอัด เพ่ือให้คดิ เป็นบทเรียน.. จนสมใจและเข้าใจแล้วจึงจากไป.. เพื่อรอวันกลับมาให้บทเรียนใหม่ๆ หรือมาซ้าย้าเตือนบทเรียนเดมิๆ จนกว่าคนเราจะเร่ิมปล่อย อย่างเปิดใจวางลงจริงๆ...
272
