Page 313 - 365
P. 313
บางครั้ง การมีอานาจวาสนา ที่เหนือผู้คน..และการได้รับความเคารพรัก
ความเลื่อมใส ครทั ธา ที่มีมากจนเกินเลยไป.. อาจนามาซึ่งความหลงใหลในรูปรส กล่ิน เสียงและอานาจบารมีนั้น
คนเราอาจหลงลืมตัว จนนาพาความ เสื่อมและสูญส้ิน สันติสุขท้ังตนเองและผู้อ่ืน.. เมื่อใดท่ีคนเรา นาอารมณ์มาเป็นท่ีต้ังเมื่อนั้น
ความสุ่มเส่ียงย่อมเกิดข้ึนในชีวิต
"ปรนนิบัติเจ้านายได้ความชอบเป็นรายปี แต่ทาความดีสุขใจไปตลอดชีวิต"
313
