Page 74 - LCW LIFE | ARALIK 2020

Kitap - Book
ARALIK
KITAPLARI
BOOKS OF DECEMBER
72
Son Cüret
Şişli’deki üç katlı pembe binanın perdeleri sıkı sıkıya kapalıydı. Gaz lambasının cılız ışığı, odayı hayal meyal aydınlatıyordu. Altı kişiydiler.
Son Cüret
The curtains of the pink three-story building in Şişli were tightly closed. The dim light of the kerosene lamp
enlightened the room. They were six. They were standing around the table with the map on it. They were the children of an unfortunate generation. Life had always forced them. They had not detected
the light of day for almost
a day since they became adolescents. They were
all over Çanakkale, Tripoli, Yemen, Sinai, Balkans, and the
Üzerine harita yayılmış masanın etrafında, ayaktaydılar. Talihsiz bir kuşağın çocuklarıydılar. Hayat onları hep mecbur bırakmıştı. Bıyıkları terlediğinden beri neredeyse bir gün olsun gün yüzü görmemişlerdi, Çanakkale’den Trablus’a, Yemen’den Sina’ya, Balkanlar’dan Kafkaslar’a vuruşmadıkları coğrafya
YILMAZ ÖZDIL
kalmamıştı. Ve neticede, işte bu daracık odaya sıkışmışlardı. Uzuuun uzun anlattığı haritadan başını kaldırdı. Adeta nefes bile almayan arkadaşlarına baktı. Ulusun kader anıydı. Söylenecek ne varsa söylenmişti. Söz bitmişti. O çelik mavisi gözlerinde belli belirsiz bir keder bulutu dolaştı. “Vakit tamam” dedi... “Umutsuz olmayacağız. Uçurumun kenarındayız. Bizi canlı canlı mezara atmak istiyorlar. Son bir cüret belki kurtarabilir. Anadolu’ya geçiyoruz!”
Caucasus. And after all, they were stuck in this narrow room. He looked up from the map that he observed for a long time. He looked at his friends who were not even breathing. It was the fateful moment of the nation. Whatever had to be said had been said. There was nothing more to say. A faint cloud of grief swept through those steel-blue eyes. "It is time", he said.“We will not
be hopeless. We are on the edge of the cliff. They want to throw us alive to the grave. With the last attempt, maybe he can. We are crossing to Anatolia! "