Page 7 - LCW LIFE | KASIM 2020

o Hastalığı nasıl kapmış olabilirsiniz? Hastalık süresince neler yaşadınız? o How do you think you caught the disease? What did you experience during your illness?
>> Birivan Akdemir: Misafir olarak evime gelen, nasıl olsa hasta değil bir şey olmaz dediğim ve hiçbir belirti göstermeyen ancak taşıyıcı olan çevremden hastalığı kaptım. Hastalık boyunca cid- di eklem ağrıları, karın ağrısı ve baş ağrısı yaşadım. En sık görü- len belirtilerin hiçbiri yoktu. Hastalık süresi boyunca ateşim 36 dereceyi hiç geçmedi.
>> Ahmet Hakan Erdoğan: Annem ve babam hizmet sektörün- de çalışıyor. Pandeminin ülkemizde etkisini göstermeye başla- dığı Mart-Nisan döneminde hâlen çalışmaya devam ediyorlardı. Bu süreçte hastalığı annem veya babamdan kaptığımızı düşü- nüyoruz. Hastalık süresince ailemizde görülen tek semptom koku ve tat kaybı oldu. Ateş, öksürük, hâlsizlik gibi semptomlar göstermedik. Tedavi sürecimiz evde gerçekleşti. Hastalık dö- nemi bizim için günlük hayatımızda önemli bir fark yaratmadı.
>> Saim Hırca: Eşim işe giderken toplu taşıma kullanıyor, bu ne- denle hastalığı eşimden kaptım. Hastalık süresince kesinlikle ku- laktan dolma bilgileri önemsemeyip vitamin desteğiyle atlattım.
>> Nur Özaltın: Kalabalık bir aileyiz (en çekirdek halimiz 6 kişi) ve amcamlarla aynı apartmanda oturuyoruz. Dolayısıyla kapılar hep açık, sürekli git gel yapıyoruz. Nisan sonu Ramazan ayının ilk zamanları; Covid nedeniyle birlikte masa kurmasak da pişi- rilen yemekler bizden oraya oradan bize taşınıyordu. Ablam ve kuzenim dışında hepimiz evden çalışıyorduk fakat rutin alışve- rişler için yine dışarı çıkıyorduk. Mayıs ayında yengem çok ateş- lendi ve hastaneye götürdüm, rutin kontrol yapıldı. Ertesi sabah beyaz tulumlu adamlar kapımızı çalana kadar Covid olacağımız aklımın ucundan bile geçmiyordu. Biraz panikledik çünkü etrafı- mızda henüz olan kimse yok, sadece TV’de duyduğumuz 3-5 (!) rakamdan öte bir şey değil ve bize hiç bulaşmayacakmış gibiydi. 11 kişi karantinaya alındık, sorasında hepimiz hastaneye gittik. Çok şükür ki 85 yaşındaki babaannem, kronik rahatsızlığı bulu- nan babam ve kız kardeşimin sonuçları negatif çıkmıştı. Geriye kalanlar da pozitiftik. O kadar büyük bir bilinmezdeydik ki, ilk günler ‘E biz gayet iyiyiz nasıl pozitif çıkabiliyoruz’ desek de 8. gün hepimizde pik yaptı diyebilirim. Evde herkesin odası ayrıydı, yemekleri herkesin ilaç saatine göre tepsiyle oda oda dağıtıyor- dum. Günde 4 - 5 kere buhar makineleriyle evi temizliyordum. İzole olmak adına bir problemimiz yoktu. Tek odak noktamız annemdi. Daha önce verem geçmişi olduğundan dolayı biz çok da önemli değildik, ‘Yatar kalkar, bir şekilde toparlarız. Aman o iyi olsun!’ dedik. Ama olmadı. İyice kötüleşti. Sanırım en korkun- cu da kime güveneceğini bilememek.
>> Fadime Turgut Tekin: Pandemiyle birlikte eve geçilen dö- nem sürecinde ailem, arkadaşlarım dahil kimseyle ne dışarıda ne de evde bu süreçte görüşmedim. Sadece 2 kez market için
>> Birivan Akdemir: I got the virus from a virus carrier that doesn't show any symptoms. This person visited my house, and I wasn't worried since there were no symptoms. Throughout the illness, I experienced severe joint pain, abdominal pain and headache. None of the most common symptoms were present. During the illness, my temperature never exceeded 36 degrees.
>> Ahmet Hakan Erdoğan: My parents work in the service sector. They were still working in the March-April period when the pan- demic started to take effect in our country. In this process, we think we got the disease from my mother or father. During the illness, the only symptom observed in our family was the loss of smell and taste. We did not show symptoms such as fever, cough, and weak- ness. Our treatment process took place at home. The period of ill- ness did not make a significant difference for us in our daily life.
>> Saim Hırca: My wife uses public transport to work, so I got the disease from my wife. During the illness, I definitely ignored the secondhand information and got over it with vitamin support.
>> Nur Özaltın: We are a crowded family (6 people in terms of the el- ementary family) and we live in the same apartment with my uncle and his family. Therefore, the doors are always open, we always visit each other. At the end of April, the first days of the month of Ramadan, al- though we did not have dinner together due to Covid, the meals were exchanged. Except for my sister and cousin, we were all working from home, but we were going out again for daily shopping. My aunt had a very high fever in May and I took her to the hospital, she had a routine checkup. Next morning, we never thought about Covid until the men in white overalls knocked on our door . We panicked a little because there was no one around us to catch the virus yet, there were only 3 to 5 cases on TV, and we never thought we could see the virus. 11 people were quarantined, after which we all went to the hospital. For- tunately, my 85-year-old grandmother, my father with chronic illness and my sister had negative results. The tests of the remaining persons were positive. We were experiencing such a big unknown that even if we said, 'We are very good, how can we get positive' in the first days, I can say that the illness got worse on the 8th day. Everyone had their own rooms at home, and I was distributing the dishes according to the medication time. I was cleaning the house with steam machines 4-5 times a day. We didn't have a problem to get isolated. Our only focus was on my mother. Since she previously had tuberculosis, we weren't important. We believed that we could be alright in a few days but we only cared about her wellbeing. . But it didn't happen. It got worse. I guess the scariest thing is not knowing who to trust.
>> Fadime Turgut Tekin: During the transition period with the pandemic, I did not meet with anyone, including my family and friends, either outside or at home during this period. I only left
SAIM HIRCA
BIRIVAN AKDEMIR
ÖZKAN SEVINÇ
NUR ÖZALTIN
05