Page 15 - De Kleijburgher 3-2017

Interview met Cees de Werker
Het best bewaarde geheim...
Het was in 1985. Wil en ik waren heel vroeg opgestaan om op tijd bij de Noordwijkse Golfclub te zijn in verband met het KLM Open. De Europese top was goed vertegenwoordigd, waaronder Bernhard Langer, één van de be- kende topspelers van de wereld.
We hadden een tip gekregen om een goede plek bij hole 2 te vinden en had- den de beschikking over de hele duin- top, een plek van 10 bij 8 meter. Op dat moment waren we de enigen.
Wil vond een goed plekje om te zitten en ik liep wat rond om van alles te bekijken. Op een gegeven moment kwamen twee dames naar boven klauteren. Bijna op handen en voeten, dat kon ik niet over mijn kant laten gaan en ik bood ze de helpende hand. “Dames zal ik u naar bo- ven helpen.”
Op het moment dat de dame mij aan- keek viel er een kwartje, en wat voor één.... Het bleek prinses Juliana te zijn met haar vriendin. Ze had een mooie regenjas aan en een gebloemd sjaaltje om haar hoofd geknoopt, net zoals haar vriendin. Toen ze naast me stond en na “goedemorgen” te hebben uitgewisseld, kon ik zien dat zij tot mijn verbazing veel kleiner was dan ik gedacht had.
De bewaking bleef op afstand, maar zorgde ervoor dat niemand naar boven het duin op kon. Ook Wil had inmiddels in de gaten dat het niet zomaar iemand was, door de bewakers, die welliswaar incognito waren. Wil bleef waar ze was.
Prinses Juliana ging vragen stellen en er kwam een gesprek op gang over het gol- fen. Ze vertelde dat zij voor het eerst van haar leven op een golfbaan was. Zij was zeer geïnteresseerd en vroeg mij een toelichting te geven op hetgeen er zich afspeelde. Ook vertelde ze dat haar man en schoonzoons ook golfden en haar man (Bernhard) had haar ervan over- tuigd om ook eens te gaan kijken.
De reden daarvoor was, dat er een blon- de Duitser meespeelde, waarvan zij de naam niet wist.
De naam van deze Duitser, Bernhard Langer, wist ik natuurlijk wel, want ik kwam o.a. ook voor hem. Aan de hand
van de startlijst kon ik vertellen wanneer Bernhard Langer zou komen.
Nu kunnen we door het applaus en het gejuich van het publiek horen en volgen hoe hij speelt. Ik heb het hele spel uitge- legd, mede aan de hand de vragen die zij stelde. Letterlijk en guurlijk hebben Juliana en haar vriendin mij het hemd van het lijf gevraagd. (Dat hemd heb ik trouwens maar aangehouden...)
Ook de terminologie van het spel had de aandacht, zo heb een aantal termen uitgelegd, zoals birdie, eagle, bunker?, green, hole in one, baangemiddelde, marken, putten, waarom op de green de bal werd opgeraapt, enz.
De ights kwamen langzaam onze kant op in drieballen met hun caddies. Juliana was verbaasd en verontwaar- digd, dat de caddies met die zware tassen moesten sjouwen en vroeg hoe zwaar die tas wel niet was. Waarop ik zei rond de 20 kilo, dat was toch wel heel veel... Dat vond ze eigenlijk te gek.
Wat doet die man met de hark??? Ik leg- de uit dat de bunker aangeharkt moest worden. Wat is een bunker?? Ook dit weer uitgelegd.
Bernhard Langer kwam eraan met zijn gevolg, waaronder de leiding van het toernooi, samen met prins Bernhard in een handicart en de heer van Erven Do- rens.
Na een heel leuk gesprek van tenminste anderhalf uur, heb ik hen in antwoord op hun vraag voor een ander goed uit- kijkpunt, verwezen naar een steward onderaan het duin, die de weg wel kon aangeven.
Ik werd met een warme handdruk har- telijk bedankt voor alle uitleg en haar vriendin die nog even achterbleef gaf aan dat het zeer op prijs werd gesteld dat het zo’n gewoon en gezellig gesprek was geweest. Hierdoor was het voor Wil en mezelf een onvergetelijke dag.
De Kleijburgher, november 2017 • 15