Page 11 - SportKontakt 21/2018 mobiel

pagina 6
In memoriam: Jan van der Plas
je. Dit colbertjasje was in der loop der vele jaren wat ruimer gaan zitten, want Jan van der Plas had zeker geen last van overgewicht. De kwaliteit van de brood- jes gezond waren voor hem geen punt van discussie. Steevast werden er twee voor hem gehaald. Er was er één die verdween in de binnenzak voor de zon- dag en de andere werd smaakvol opge- geten bij het tweede kopje kof e.
Om even voor 12.00 uur nam hij de laatste jaren plaats in een stoel bij het raam van de bestuurskamer. Hier had
hij uitstekend zicht over het gehele veld en werd de bestuurskamer ongevraagd voorzien van advies hoe het 2e elftal moest spelen. Ook bij het 1e elftal had Jan van der Plas een uitge- sproken mening over het spelbeeld. Er waren zel- den mensen die hem hier- bij tegenspraken, omdat er meestal een kern van waarheid in zat.
Vorig jaar heeft het bestuur tijdens de ledenvergade- ring uitgebreid stilgestaan bij zijn jubileum van 70 jaar lid van ‘zijn’ club. In een ongedwongen sfeer pak- te hij de gehele zaal in. Bij
de laatste thuiswedstrijd voor de winter- stop hebben we Jan van der Plas voor het laatst ontmoet op de club. Hierna hebben we alleen nog maar telefonisch contact met elkaar gehad. Zijn gezond- heid ging achteruit, maar zijn belang- stelling voor de club niet. Deze tele- foongesprekken gingen niet alleen over voetbal, maar ook over zijn privéleven en hoe hij hierin stond. Dat waren vaak zware momenten voor hem. Opvallend hierbij was dat hij altijd de regie van het gesprek behield.
Er is ons een kleurrijk en karakteristiek lid ontvallen waaraan nog vaak gedacht gaat worden. Er zullen ongetwijfeld in de toekomst spontaan nog vele anek- dotes over hem verteld worden. Het doorleefde gezicht, de diep liggende ogen die ook ondeugd verraadde en de spontane glimlach zullen voor velen een blijvende herinnering blijven. We danken Jan van der Plas voor zijn inzet voor de club en hopen dat hij nu de rust heeft gevonden waar hij naar verlangde. Rust zacht Jan.
Op 17 juni 2018 bereikte bij het bestuur van v.v. Lyra het bericht dat Jan van der Plas op 96-jarige leeftijd was overle- den. Een bericht dat niet geheel onver- wacht kwam, maar toch een nieuws- feit wat je de dag anders deed beleven. Iemand die deze leeftijd behaalt is niet niks, daarbij zijn het er weinig gegeven dit met een goede gezondheid en volle verstand bereiken. Wijsheid komt met de jaren en daar heeft Jan van
der Plas heel wat van opge- stoken. Jan van der Plas was erelid van onze vereniging en met een lidmaatschap van 70 jaar behoorde hij tot de top 10 die het langste lid van onze vereniging zijn geweest. Hij is lid geworden in 1937 in de leeftijd van 16 jaar, dat was in die periode zo. Pupil- lenvoetbal was er nog niet in die tijd. Er was toen ook nog geen training en dat deden zij door middel van onderling partijtjes spelen.
Vlak voordat de oorlog begon
werd er nog maar sporadisch gevoetbald en in 1947 kwam
dit heel langzaam weer op
gang. Hij is in het 3e elftal gaan spe- len van het toenmalige S.V. De Lier. Uit- eindelijk werd hij gevraagd om als cen- trumspits in het 1e elftal te gaan voet- ballen. Dit heeft hij tien jaar gedaan met als hoogtepunt het kampioenschap in 1957. Hij gaf altijd aan dat hij geen groot talent was, maar wel een goaltjesdief. Na zijn actieve voetbalcarrière is hij gevraagd om zitting te nemen in het bestuur en hier was hij maar wát trots op. Dit heeft hij dertig jaar gedaan en in 1989 is hij tot erelid van v.v. Lyra benoemd.
Dit kwam niet alleen door zijn bestuur- lijke functies welke hij met verve heeft vervuld, maar hij is ook leider geweest van het 2e elftal, waarover vele anekdo- tes te schrijven zijn. Ook in die periode was saamhorigheid een belangrijk item binnen de club. Jan van der Plas is ook één van de oprichters van het clubblad in 1955. Toen vorig jaar de beslissing werd genomen om het Sportkontakt alleen nog digitaal te verspreiden kwam hij met de eerste papieren versie naar de bestuurskamer en kon hier uitbun-
dig over vertellen. Niets was Jan te gek om te doen, of het nu ging om zitting te nemen in een jubileumcommissie of het innen van entreegeld bij een thuis- wedstrijd, het werd allemaal gedaan met heel veel clubliefde. Toen de vereni- ging het 75-jarige jubileum vierde werd er voor deze gelegenheid een boek uit- gebracht over 75 jaar Liers voetbal. Als je dit boek doorbladert is het opvallend
hoe vaak de naam Jan van der Plas in verschillende functies voorbij komt.
De huidige generatie kent Jan van der Plas alleen nog maar als een oude man en dat mag ook gezegd worden als je deze respectabele leeftijd hebt behaald. Iedere thuiswedstrijd werd hij rond 11.00 uur opgehaald door Colinda Luij- endijk en bij de voordeur van het club- gebouw afgezet. Enigszins krom voor- overgebogen ging hij naar boven met een pet scheef op het hoofd. Licht buiten adem kwam hij steevast de bestuurskamer binnen. Nadat hij ieder- een een hand had gegeven plofte hij in een stoel en menig keer was zijn eer- ste zin: “Voorzitter, heb jij een bak kof- e voor me.” Dit werd door de aan- wezigen altijd met een glimlach aan- schouwd. Als hij dan weer op adem was gekomen kwamen de vragen over de vereniging los. Jan van der Plas was enorm geïnteresseerd en betrokken bij de club. Steevast kwam er ook altijd een krantenbericht of een andere redactio- nele bijdrage over de tegenstander van die dag uit zijn verfomfaaide colbertjas-