Page 227 - MESNEVİ - 1.CİLT

“Bu; iyiden, kötüden, olur olmaz şeyden utanır. Soyarsam utanıp senden ürker” der.
!
Zengin, kulağına kadar ayıp içine dalmıştır: fakat malı vardır ve mal ayıbını örter.
!
2350. Tamahkâr tamahı yüzünden zengin ayıbını görmez. Tamahkâr bütün gönülleri kaplar.
!
Yoksul, halis altın gibi sevilse yine kumaşı, dükkâna yol bulmaz, sözünü kimse dinlemez.
!
Yoksulluk, senin anlayacağın şey değildir; yoksulluğa hor bakma;
!
Çünkü yoksulların, mülkten, maldan öte ululuk sahibi Tanrı’dan pek büyük bir rızıkları vardır.
!
Ulu Tanrı âdildir; âdiller, nasıl olur da çaresiz biçarelere zulmederler?
!
2355. Birisine nimet, mal, matrah verip öbürünü yansın diye ateşe atarlar mı?
!
Böyle bir iş, Tanrı’dan, iki cihanı yaratan umulur mu?
!
“Elfakru Fahri” hadîsi, saçma ve asılsız bir söz mü; bu sözde binlerce yücelik, binlerce naz ve nimet gizli değil mi?
!
Hiddetle bana lâkaplar taktın; ben sevgilimin dostuyum, onu elde ederim. Halbuki sen bir yalancı, afsuncu dedi.
!
Yılan tutsam bile dişini söker, bu suretle onu başı ezilmekten kurtarırım.
!