Page 231 - MESNEVİ - 1.CİLT

Kadının yola gelip söylediklerinden istiğfar eylemesi
!
Kadın onu titiz ve hiddetli görünce ağlamaya başladı. Zaten ağlamak, kadının tuzağıdır.
!
2395. “Ben, senden bunu mu umardım? Senden başka ümidim vardı” dedi.
!
Kadın yokluk yoluna girip dedi ki: “Ben senin karın değil, ayağının toprağıyım.
!
Cismim, canım, nem varsa senindir; hüküm de senin, ferman da!
!
Yoksulluk yüzünden sabrım tükendiyse bu da kendim için değil, senin için.
!
Sen, bana dertli zamanlarda deva oldun; muhtaç olmanı istemiyorum.
!
2400. Canın için, bu kendim için değil. Bu ağlayış bu inleyiş hep senin için. Ben, Tanrı hakkı için varlığımı her nefeste huzurunda feda etmek isterim.
!
Canım sana kurban olsun... Ne olurdu ruhun bana vâkıf olsaydı. Fakat sen hakkımda böyle kötü zanna düşünce candan da usandım, tenden de.
!
Ey canımın rahatı! Sen bana böyle aykırı olunca altına da toprak saçtım, gümüşe de( artık ikisi de gözümde değil).
2405. Canımda da sen varsın, gönlümde de sen. Öyle olduğu halde bu kadarcık bir şeyden dolayı benden ayrılmaya kalkışıyorsun.
!
Kudret senin elinde, ayrılabilirsin; fakat senin bu niyetine karşılık candan özürler dilemekteyim.
!