Page 254 - MESNEVİ - 1.CİLT

Peygamber “Tanrı; ben, yücelere, aşağılara yere, göğe, hatta arşa sığmam. Bunu, ey aziz, yakînen bil.
!
2655. Fakat şaşılacak şeydir ki inanan kişinin kalbine sığarım. Beni ararsan inanan gönüllerde ara buyurdu” dedi.
Tanrı dedi ki: “Ey haramdan, şüpheli şeylerden sakınan! Kullarımın arasına gir ki bu suretle beni görme cennetine erişesin.”
!
Arş, bile o nuriyle, o genişliğiyle beraber Âdem’ görünce yerinden kalktı.
!
Arşın sonsuz bir büyüklüğü var, fakat mânaya karşı suret nedir ki?
!
Her melek diyordu ki: Bizim bundan önce yeryüzüyle üfletimiz vardı.
!
2660. Hizmet ve ibadet tohumunu yere ekiyorduk. Yere olan bu meylimize, bu alâkamıza da şaşmaktaydık.
!
Gökten yaratıldığımız halde yeryüzüne bu alâkamız nedir?
!
Biz nurlarız, karanlıklarla ülfetimiz neden? Nur zulmetlerle yaşayabilir mi?
!
Ey Âdem! O ülfet, senin kokundanmış. Çünkü cisminin nesci yeryüzü.
!
Topraktan olan cismini yeryüzünde dokudular; pak nurunu burada buldular.
!
2665. Şimdi canımızın ruhundan bulduğu ülfet, bundan önce cisminin yoğrulduğu topraktan parlıyordu.
!
Yeryüzündeydik ama yerden gafildik, orada gömülü olan defineden haberimiz yoktu.