Page 404 - MESNEVİ - 1.CİLT

ehemmiyet verirler ve butadakl yokluk v/e yoksulluğu mevhum varlıktan soyunmak. Tanrı v/arlığiyle var olmak manasına alırlar.
!
B.13(3. Bu beyit, bir hikâyeye dayanmaktadır;Kadının, biri. sevgilisini bahçedo bir otluğa gizlemiş,kocasiylo gozmiyo çıkmu. Otluğa yaklaşınca “Dur, canım şu crmut ağacına çıkmak istiyor” doyip ağaca çıkauf. Ağaçtan kocasına "O yanındaki kadın kim? Onunla
gözümün önünde sevişmekten utanmıyor musun? diye baŞınnvya başlamış. Adam, her ne kadar "öyle bir şey yok” demişse de kadın feryadı basmış. Kocası aşağı inip bakmasını söylemiş, kadın inmiş "Hakikaten bir şey yok. Sen de çık bakalım, bir şey görecek misin?" diye adamı çıkarmış • sevgilisiyle oynaşmağa koyulmuş. Bu sefer odam batırmağa başlamış. Cadın bir müddet sonra "hele oşağı in de bak, bir şey tot mı” demiş. Adamcağıı aşağı ininceye) kadar oynaşı kaçıp gitmiş. Bunun üzerine aşaJıda karısından başka kimseyi göraniyen adam, bu ağaçta bir sır olduğuna kani olmuş. Birisi bir şeyi doğru görmezse Farsça "Armut ağacından in de şüphen kale matın" derler. Bu bir atalar sözü olup kalmıştır.
!
B.23SS. Hafim. H. Muhammedin dördüncü, atasıdır. Kureys. kabilesinin Hâşim soyundan gelenlere "Beni Hâşim — Hâçimogullan" denir.
!
B.2367. Sıddıyk, tamamiyle inanan, tasdik eden demektir. Ebubekir'in lâkabıdır.
B.242S. "Kadınlardan, oğullardan, altın ve gümüşe ait toplanmış, mallardan, damgalanmış atlardan, diğer hayvanlarla ekim biçimden olan şehvetlere meyile sevgi, insanlara güzel gösterilmiştir. Bunlar, dünya yaşayışına ait kanaatlerdir. Dönülecek iyi makam ise
Tanrı indindedir." (Sure: 3 — Al-i İmran, âyet: 14) Bu beyitteki “Züyyine linnâs — İnsanlar için ziynettendirildi, onlara güzel gösterildi” cümlesi, bu ayetin başlangıcıdır.
!