Page 23 - SEDEF - Hz.Mevlana'dan İnciler

!
!
!
Ey gönül!
Aşık olmuşsun, sevdan kutlu olsun.
Yerden de mekandan da kurtuldun, o yerin kutlu olsun. İki cihandan geç.
Yalnız yürü...
Ey yalnız kalan aşık!
O sevgili yanında olsun.
Ey yükselmek isteyen insan!
Yükselişin kutlu olsun...
!
İyiliğin daima alnı ak, aynası parlaktır. Düşkün başkasını da düşürmek, kara başkasına da is çalmak ister. Ama istediği kadar tütsün, külhanın dumanından güneşe ne gam. Güneşin alnına kara çalmaya kalkan kendi alnını karartır. Karga istediği kadar arkasından gaklasın, o gak guk sesini Ankanın ruhu bile duymaz. İnsanlar arasında da kimisi güneş gibi kimisi külhan; anka tabiatlı olan da var karga huylu olan da. Peygamber ve veli- ler güneş ve anka gibi bütün karalamaların ve ayıplamaların üzerindedir. Işığı çamurda sürünüyor diye ayın kirlendiğini sanma. Ay yücelere taht kurmuş oturmaktadır. Işığını göndermesi onun aczinden değil keremin- den, cömertliğindendir. Ay gibi yücelere taht kurmuş Hak erlerinin de düşkün insanlara el uzatmakla eli kirlenmez. Onlar güneş gibi, yağmur gibi, ay gibi insanlara rahmettir.
Allah’ın velileri, ümit ağacı gibidir.
Öyle bir ağacın gölgesine sığın! Bu akıllı kişinin gölgesi yeryüzünde Kaf Dağı’na benzer. Ruhu ise çok yücelerde uçan Zümrüd-ü Anka gibidir.
Güneş, velilerin görünümüne bürünerek yüzünü örtmüştür. İnsan kıyafe- tinde gizlenmiştir.
Hakk, onun eline, “Kendi elimdir.” demiştir. !23