Page 66 - SEDEF - Hz.Mevlana'dan İnciler

Katreydin, coş köpür, deniz kesil; aşağılığı bırak, yüceye ağ. Kendine gel, aslından ayrılma, gel beri; O’nun aslı da sendedir, faslı da. Çünkü öz-özet sensin; alemse tortudur. Sen, pek, hem de pek büyüksün; alemse küçücük birşey. Sen tek birşeysin, dağlarsa yüzlerce; o kadar da ağır, ama onları yerlerinden kaldırıveren sen değil misin?
Bu dünyanın sonu sınırı var; o aleminse ne kıyısı var, ne sonu. Bunu gö- ren göğe ağdı; Hakk’ın verdiği zevkle, şevkle perdeleri yırttı gitti.
O aşkın derdi, perdeleri yırtar; hatta yen, göğü bile deler geçer. Sen yok oldun, kalmadın mı, o vakit O gelir, görünür; o zaman anlarsın ki ortada senden başka kimsecik yok; değil mi ki sen şeyhine itaat ediyorsun, hem ruh kesildin hem beden, ikiniz de zevkle dopdolu bir hale geldiniz de- mektir, ikiniz de şevkle dirildiniz artık. Bütün bedenlerdeki şevk birdir; sen bedenleri bırak da zevki şevki bir bil.
Şevk şüphe yok ki seni cennetlere götürür; hem de öyle cennetlere ki gö- nüllerden, öz arılığından var olmuşlardır.
Ben bu aşağılık alemden feryad etmedeyim; çünkü herkesi her solukta kendine meftun etmede, aldatmada; gözünün önüne güzeli diker, bağı bahçeyi getirir; tatlı içinler sunar, oysa zehirdir, zakkumdur onlar.
Dünyanın bezentileri, gönül perdesidir; çünkü hepsi de sudan topraktan var olmuştur.
Beden bakımından altı yönle beş duygudan ibaretiz ama, her birimiz, yüzlerce defineyiz. Melek gibi göğe uçmadayız, arılık – duruluk göğüne yücelip durmadayız.
Can gibi başsız – ayaksız gidiyoruz; yuvar – teker, yerden, yersizlik, me- kansızlık alemine yürüyoruz.
Beden hapishanesinde dört mıhla çakılmışız, çarmıha gerilmişiz ama şüphe yok ki hepimiz de O’nun nuruyuz.
Aşk dünyasında ikilik yoktur; geç ikilikten; hepsi de tümden, sensin, sen...
! ! !
!
!66