Page 149 - 22_LiryDram_2019

jest bowiem dla Serry zdarzeniem, opowie- ścią, zaś przestrzeń – zjawiskiem dynamicz- nym. Niezbędny jest tu zyczny kontakt z dziełem. Jego konstrukcje wymagają cho- dzenia i obserwowania z każdej strony (po- dobnie jest z innym dziełem jego autorstwa – pomnikiem Holocaustu w Berlinie). Wędru- jąc pośród płyt uwolnionych od tradycyjne- go dla rzeźby piedestału, widz sam staje się częścią dzieła sztuki. Przechadzka, do której zachęca Serra, wprowadza człowieka w od- mienny stan świadomości. Cielesne, indywi- dualne przeżycie skłania do odrzucenia prze- strzeni jako zbioru znaczących podmiotów, jak rozumiana jest przestrzeń w semiotycz- nym modelu kultury. Liczy się jej materialny ciężar, dystanse zmierzone miarą własnego ciała. Ten stan jest podobny do symulacji gier komputerowych, które przyjmując pierwszo- osobową perspektywę, umożliwiają doświad- czanie przestrzeni w podobny sposób. Zupeł- na niefotogeniczność rzeźb Serry może być traktowana jako swoisty odwrót od punkto- wego sposobu patrzenia, jaki wytworzyła
styczeń-marzec 2019
LiryDram 147