Page 397 - นักสะสมงานศิลปะ สุรพล มหามงคลสกุล
P. 397
นับแต่เด็กตรบจนมีอยุได้ ๑๒ ปี คุณสุรพลยังไม่สมรถพูดภษไทยได้ คร้ันอยุ ได้ ๑๔ ปีจึงค่อยๆฝึกพูดภษไทย แล้วเร่ิมเรียนหนังสือที่โรงเรียนจีนแถวบ้น จกนั้นก็ไป เรียนภษไทยที่วัดช่งแสง ใกล้ๆกับบรรทัดทอง เรียนจนจบป.๔
ควมท่ีบ้นมีฐนะยกจนมกๆ พ่ีน้องก็หลยคน เขจึงคิดตลอดเวลถึงกรที่ต้อง ช่วยเหลือพ่อแม่ ควมรู้สึกสงสรพ่อแม่ก็เริ่มทบทวีข้ึนเร่ือยๆ เขอยกปลดภระของท่น จึงส่งผลให้เขไม่อยกเรียนหนังสือ คิดว่ออกไปทํามหกินดีกว่ จึงตัดสินใจออกหงนทํา ต้ังแต่ยังเด็ก
แล้วงนแรกในชีวิตของลูกมังกรผู้มุ่งมั่นก็เร่ิมต้นขึ้นท่ีโรงเล้ียงเด็กแม้นศรี เขใช้ชีวิต ในฐนะเด็กฝึกงน เป็นผู้ช่วยช่งไม้ทสี ก้มหน้ก้มตทํางน จนกระท่ังอยุได้ ๑๗ ปีจึงได้ มีโอกสไปหควมรู้ทงด้นภษไทยเพิ่มในระดับ ป.๕ ถึง ป.๗ ท่ีโรงเรียนศึกษผู้ใหญ่ วัดสระบัว ตรงสะพนยศเส ใกล้ๆมหนค
ด้วยควมที่ใช้ชีวิตอยู่ในย่นของคนจีน เขจึงมีปัญหเร่ืองกรพูดภษไทย เรียกว่ ภษไทยไม่แข็งแรง ภษจีนน้ันไม่ต้องพูดถึง มันดีกว่แน่นอน ถึงกระนั้นก็ตม เขก็ยัง มีควมพยยมที่จะไปเรียนภษอังกฤษเพิ่มเติมท่ี YMCA แถววรจักร ตั้งแต่หกโมงครึ่งถึง เจ็ดโมงคร่ึง แต่ก็ยังพูดภษอังกฤษไม่ค่อยได้สักเท่ไหร่
ตมท่ีกล่วมแล้วว่ปณิธนของเขยังคงม่ัน คือต้องกรปลดภระให้พ่อแม่ กร ดําเนินชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนท่ัวไปจึงถูกตัดออกไปจกควมรู้สึก เขยินดีแบกรับภระทุกอย่ง ด้วยตัวเอง ต้องอดทน ขยัน ไปฝึกงนทําตู้กับข้วไม้แถวๆโรงเลี้ยงเด็ก ทํากับญติๆกัน ถือว่ได้ฝึกงนไปด้วย
กรที่เด็กคนหนึ่งถูกใช้งนอย่งตะบี้ตะบัน แม้กระทั่งกรใช้ออกนอกลู่นอกทงกร ทํางน เช่น ใช้ถูบ้นแทนภรรยหัวหน้ช่ง แต่ข้อดีที่ได้รับก็คือ เขไม่เคยคิดอะไร ให้วุ่นวยใจ ตั้งหน้ต้ังตทํางนอย่งเดียว คิดเพียงว่
“จะต้องทําางานนี้จนชําานาญให้จงได้”
397
