Page 417 - นักสะสมงานศิลปะ สุรพล มหามงคลสกุล
P. 417
จะทําอย่งไรได้เล่ ในเมื่อชีวิตต้องใช้เงิน เขจึงตัดสินใจนั่งรอเถ้แก่ พยยมพูดจ อ้อนวอนกับเถ้แก่ด้วยนํา้เสียงวิงวอนขอร้องว่ “เฮียช่วยผมหน่อยนะ” อีกฝ่ยก็ไม่สนใจ ทํา เหมอื นมองไมเ่ หน็ หวั คนตรงข้ ม ควมรสู้ กึ ของเขตอนนนั้ ทง้ั คบั แคน้ เจบ็ ใจ นอ้ ยใจสรพดั เพระคนรับเช็คปล่อยให้รอต้ังแต่เก้โมงยันเท่ียงวัน ครั้นชยผู้น้ันจะออกไปกินข้ว เห็น คุณสุรพลนั่งตัวลีบเฝ้รอด้วยสยตของผู้ที่เต็มไปด้วยควมหวัง เฝ้รอคอยอยู่อย่งต้ังใจ คร้ันเถ้แก่เห็นก็หันมถมว่ “อ้ว ยังไม่ไปอีกเหรอ” คุณสุรพลก็รีบละล่ําละลักพูดว่ “เฮีย ต้องช่วยผมนะครับ ไม่ง้ันผมจะไม่ไป”
ชะรอยเถ้แก่จะรําคญเลยให้เงินเขม ยมนั้นแรงกดดันภยในร่งกยพวยพุ่ง ลุ้นอย่งเดียวว่ขอให้ได้เงิน เขคิดว่ “ต้องสู้ ต้องเขียม และต้องมัธยัสถ์ อดทน ประหยัด และก้มหน้ก้มตทํางนอย่งอ่อนน้อมถ่อมตน”
เวลรับงนมต้องทําให้สําเร็จ เสร็จตมกําหนด ลูกค้ก็เช่ือถือ หลังจกได้เงินม เขก็จัดแจงไปซื้อของ แล้วค่อยๆหมุนเงินไปเร่ือยๆจนมีช่องทงไปกู้ธนคร จกน้ันเขก็ ก้มหน้ก้มตทํางนด้วยควมขยัน อดทน ซื่อสัตย์ ฝกฝีมืองนเฟอร์นิเจอร์ไปเรื่อยๆ
ตราบกระทั่งปีพ.ศ.๒๕๓๙ หน้ีสินทั้งหมดของเขาก็ถูกปิดฉากลง!!
417
