Page 436 - นักสะสมงานศิลปะ สุรพล มหามงคลสกุล
P. 436
436
บทส่งท้าย
คนเขียนขอสรภพ ณ บรรทัดนี้ว่ นี่คือหนังสือที่เขียนยกที่สุดในชีวิต นับแต่ที่ได้ ทําหน้ที่ถ่ยทอดชีวประวัติของผู้คนมนักต่อนัก เพระคุณสุรพลนั้นเป็นผู้ที่มีคุณสมบัติพิเศษ ผิดแผกไปจกผู้คนในยุคที่ผู้คนต่งพกันหลงใหลคลั่งไคล้วัตถุนิยม กล่วคือ ในขณะที่ผู้คน ต่งมีควมเห็นแก่ตัว หลงตน คุยโม้โอ้อวด ยกตนข่มท่น อย่งมิเกรงกลัวฟ้ดิน เพื่อให้ ตัวเองดูเด่นดีกว่ผู้อื่น
แต่สําหรับ“คุณสุรพล มหมงคลสกุล” หรือ“เฮียสือ”ผู้นี้กลับมีเคมีที่ตรงข้มกับ ผคู้ นสว่ นมกทกี่ ล่ วมในยคุ สมยั นอี้ ย่ งสนิ้ เชงิ เขเปน็ สภุ พบรุ ษุ ทไี่ รต้ วั ตน ออ่ นนอ้ มถอ่ มตวั มีรอยยิ้มน้อยๆผ่นเครงม ขี้เกรงใจ ไม่เคยปริปกถึงควมเก่งฉกจของตัวเอง ไม่เคยคุยโว โอ้อวดเรื่องใดๆ เขขี้อย ไม่ดรม่
ชีวิตนี้มีควมปรรถนเพียงอยกจะนําเสนอผลงนของศิลปินที่มกฝีมือที่ตัวเอง ได้ครอบครองเท่นั้น ยมให้ข้อมูลกับคนเขียน คุณสุรพลก็อธิบยทุกคําพูดตมควมเป็นจริง สั้นๆ อย่งตรงไปตรงม
ดังนั้นไม่ว่จะเงื้อง่ตัวหนังสือให้ออกไปในเชิงควมสวยหรูดูดี ชื่นชมคุณงมควมดี ของเข เขกจ็ ะคอ่ ยๆเอย่ ปกรอ้ งขอใหต้ ดั ขอ้ ควมหวอื หวนนั้ ออกอย่ งสภุ พทสี่ ดุ จนประหนงึ่ ว่เรกําลังเรียนรู้เรื่องกรสังเคระห์ชีวิต หรือกรย่อควมในรูปแบบใหม่ไปเสียอย่งนั้น
ซึ่งทั้งนี้คนเขียนต้องยกผลประโยชน์และกรบขอบพระคุณเป็นล้นครั้ง สําหรับ อจรย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ผู้เปรียบเสมือนโปรดิวเซอร์ใหญ่ ให้โอกสในกรทําหนังสือ เล่มนี้ ควมจริงแล้วไม่เกินไปเลยที่จะกล่วว่อจรย์เปรียบเสมือน“ทรัพย์”หรือ“ควม สัมพันธ์”ที่มีคุณค่ของพวกเร โดยเฉพะต่อชีวิตของคุณสุรพลเจ้ของหนังสือและคนเขียน เป็นอย่งยิ่ง
ซึ่งในชีวิตเรนั้นจะไม่ได้สิ่งที่อยกได้จกกรซื้อหเท่นั้น เพระบงอย่งนั้นซื้อ ไม่ได้ด้วยเงิน เพระขุมทรัพย์ที่มจกอจรย์สมรถแปลเป็นพื้นที่รองรับเรื่องอึดอัดใจ ให้คําปรึกษเวลสับสนในชีวิต แค่คิดถึงก็สบยใจ คอยช่วยเหลือเวลชีวิตเต็มไปด้วยสรพัน ปัญห เป็นผู้เติมพลังให้ในยมท้อแท้ เป็นเหมือนผนังอันมั่นคงให้เอนอิง
