Page 4 - 12-05-2016a
P. 4
4 DONDERDAG AMIGOE
12 MEI 2016
Uitgevlogen
Timer
Christel Cosijn (Breda, door elkaar te doen, waar- moeder Barbara. Eigenlijk Helemaal vergeten! On- ren, moest ik nog een paar niet denken. En zo wil ik niets aan de hand is aan de
1962) streek in 1992 neer door ik vergeet wat ik ging zouden ze pas in juli naar verstoorbaar app ik door. maanden voor de klas staan niet denken! Er is immers andere kant van de wereld,
op Bonaire. Samen met doen. Nederland gaan. Het leven Contact met Nikita gaat totdat mijn contract was af- nog hoop. Op Facebook roep waar eveneens de seconden
Richelle van den Dungen Dat gaat zo. Als eerste kies van Frank hangt nu af van immers altijd voor. En al gelopen. Frank en Barbara ik vrienden op om kaars- door tikken. Mijn timer kan
Gronovius schreef ze onder ik een taak waar ik conse- iemand die ooit zo nobel helemaal voor die stomme pasten toen een paar weken jes voor Frank te branden. ik opnieuw instellen. Die
pseudoniem Rosee Benta- quent een hekel aan heb: was, zichzelf als orgaando- huishoudklusjes. op haar. Stapeldol waren ze Binnen no time zijn er tien- van Frank niet.
na de jeugdthriller Black het huishouden. Ik pak de nor op te geven. Daarna klets ik even bij op Nikita en dat is nooit tallen reacties. Ik hou van Ondanks dat ik wist dat de
Mamba. Haar dochter Niki- stofzuiger, zet hem in de Dan appt Nikita me. Ze was met Richelle die in de huis- veranderd, ook al hebben Facebook. tijd bijna op was, schrik ik
ta (Bonaire, 1996) studeert huiskamer. Dan valt mijn graag even langs gegaan in kamer bezig is aan onze ze nu zelf twee dochters. In een uurtje kun je dus toch op van het geluid. Op
Toegepaste Psychologie aan oog op een vlek op het kleed Rotterdam om haar nicht- nieuwste website. Haar be- Mijn gedachten gaan on- veel doen. Maar ook net zo- naar het aardse leven: naar
Hogeschool Leiden en woont dat op de bank ligt. Die jes te steunen, maar de kri- nen jeuken enorm van het willekeurig naar Marlon veel laten. Als ik terugkijk de stofzuiger en de was-
samen met haar vriend Er- haal ik eraf en loop naar de tieke toestand van Frank werken in de tuin. Als dank die een maand geleden zijn op mijn concentratieboog machine. De timer laat ik
rol (Aruba, 1991) in Haar- wasmand om te kijken wat stond het niet toe. In plaats voor het omzagen hebben zoon Kai van 16 achterliet. was deze het langst tijdens maar even voor wat hij is
lem. Christel als moeder en er nog meer gewassen moet daarvan gaat ze dan maar de twee ‘name trees’ haar Zo verdrietig als kinderen mijn app met Nikita. Met en steek wat kaarsjes aan.
Nikita als overzeese dochter worden. Onderweg kom bikini’s passen. Ze stuurt een allergische reactie ge- zo jong al een ouder moeten een schuin oog kijk ik naar ‘God, heeft u misschien ook
delen regelmatig in Amigoe ik langs de badkamer. De me foto’s en we bespreken geven. Ik vertel haar over missen. Errol zat ook nog de timer. Nog twee minu- geheugentraining nodig? U
hun ervaringen met de le- handdoek en het badmatje de modellen totdat plotse- Frank en denk terug aan maar amper op de middel- ten. De seconden tikken bent namelijk een lever ver-
zer. kunnen ook wel mee de was ling de timer afgaat. Oei! vroeger. bare school toen zijn vader door. Heel rustig, alsof er geten in Rotterdam!’
Het is zwaarbewolkt en re- in en voordat ik het weet Toen Nikita werd gebo- overleed. Maar zo mag ik
genachtig op Bonaire. Om sta ik ineens de badkamer
me heen wordt een aan- te boenen. Het wc-papier is
tal huisjes verbouwd en bijna op, dus ga ik op mijn
ik ben dolgelukkig dat het bureau op zoek naar het
stof even neerslaat door de boodschappenlijstje. Snel
buien. Het dagje Klein Bo- check ik de timer. Nog drie
naire met Richelle schuift kwartier te gaan. Ik zet Fa-
daardoor even op en dat is cebook aan. Ik heb immers
maar goed ook, want door best al een kleine break
de vakantie vergeet ik bijna verdiend, vind ik.
mijn column. Tijd voor wat De eerste twee berichtjes
geheugentraining? Ik doe verontrusten me direct. Ze
een digitale test. De uitslag gaan over Frank, de neef
adviseert me wat aan mijn van Nikita’s vader. Toen
concentratie te doen. Dat Alex emigreerde naar Bo-
is geen verrassing voor een naire begon hij het avon-
ADHD’er. tuur bij Frank en Henk,
Een timer helpt altijd goed zijn twee neven. Je kon hun
om me weer bewuster te bulderende lach al van ver
worden van het verstrijken horen. Als je de één zag,
van de tijd. De eierwekker was de ander niet ver uit
heeft allang plaats gemaakt de buurt. Na hun studie in
voor mijn mobiele telefoon. Nederland kwamen beide
Ik stel hem in op een uur neven weer terug. Uitein-
en mompel in mezelf: ‘Nou delijk bleef alleen Frank,
Christel, laat maar eens die inmiddels ook kinderen
zien wat jij allemaal kunt had, definitief op Bonaire
doen in een uur.’ Ik heb na- wonen. Natuurlijk tot grote
melijk de neiging om alles vreugde van Nikita en Alex.
Totdat Frank vorig jaar
ernstig ziek werd. Onder-
zoeken wezen uit dat hij
een nieuwe lever nodig
heeft. Inmiddels wacht hij
in Rotterdam al maanden
op een donor. Elk uur kan
zijn laatste zijn. Daarom
wenst Henk op Facebook
dat zijn broertje maar snel
de oude mag worden. Het
andere bericht laat weten
dat de dochters van Frank,
inmiddels 15 en 10 jaar
oud, ook zijn gearriveerd in
Rotterdam. Samen met hun
Esmeralda Wernet 04-05-2016
Ismael E. Rodriquez 05-05-2016
Albert Heyliger 05-05-2016
Rouël L. Starke 05-05-2016
James A. Dunlock 06-05-2016
Sra. Evelina C. Figaroa – Croes 06-05-2016
Johannes V. Angela 07-05-2016
Milda J. Wever 08-05-2016
Gabriel A. Thomas 09-05-2016
Sra. Vda. Gala F. Henriquez – Lacle 09-05-2016
Francisco Kock 10-05-2016
Thomas Werleman 10-05-2016
Maximo Tromp 11-05-2016
