Page 49 - เส้นทางแห่งธรรม
P. 49
ข้นึ เหน็ ถงึ ความเป็นไป ตรงน้ีจะทา ใหจ้ ติ เราคลายอุปาทาน เหน็ ชดั เจน แจ่มแจง้ มากข้นึ เร่อื ย ๆ ในสภาวธรรมทเ่ี ป็นธรรมชาตขิ องรูปนาม และ จิตเราเม่อื เห็นความจริงของธรรมชาติน้ีมากเท่าไหร่ก็จะคลายอุปาทาน ความทกุ ขจ์ ะลดลงไปเร่อื ย ๆ เร่อื ย ๆ ตามกา ลงั ของสต-ิ สมาธ-ิ ปญั ญา ของเรา
เพราะฉะนนั้ ขอใหเ้รามีความเพยี ร! มคี วามเพยี ร ปฏบิ ตั ธิ รรม อย่างต่อเน่ือง ใส่ใจอยู่เนือง ๆ คา ว่า “ใส่ใจเจริญกรรมฐาน ใส่ใจอยู่ เนืองๆ”ไมใ่ช่วา่ตอ้งบงัคบัเสมอไปสง่ิทเ่ีราตอ้งบงัคบัตวัเอง/ฝืนตวัเอง กค็อืวา่ไมต่ามใจในความคดิทไ่ีมด่ีจะทาไมด่ใีหฝ้ืนตอ้งอดทนตอ้งเขม้ แขง็!เมอ่ืไหร่จะข้เีกยีจกต็อ้งเพม่ิความเพยีรเพม่ิความเพยีร!ถา้คนเรา รูว้ า่ สง่ิ ทก่ี า ลงั ทา อยู่นนั้ มคี ุณค่ามคี วามสา คญั กบั ชวี ติ แค่ไหนความข้เี กยี จ กจ็ะนอ้ยลงแต่ถา้รูส้กึวา่ไมส่าคญัเท่าไหร่ความขยนักล็ดลงไปดว้ยในตวั ความเพยี รในการปฏบิ ตั ิธรรมจะเป็นตวั พาเราใหห้ ลุดพน้ จากวฏั สงสาร เขา้สู่มรรคผลนิพพาน
วนั น้ีการแสดงธรรมมาก็เหน็ ว่าสมควรแก่เวลา ก็ขอหยุดไวแ้ ต่ เพยี งเทา่ น้ี ขอความเจรญิ ในธรรมจงมแี ก่โยคญี าตโิ ยมทกุ ๆ คน เจรญิ พร
41
